Filipiny - praktyczne informacje, porady, przepisy

• filipiny

FILIPINY

REKLAMA

(Republika Filipin)

Stolica: Manila
Waluta: peso filipińskie (PHP), 1 PHP = 100 centavo;
1 USD = 41,55 PHP (kurs z 10.04.2008)
Języki urzędowe: tagalski (filipino), angielski
Inne języki: hiszpański

WIZA, PRZEPISY WJAZDOWE.  Od obywateli polskich odwie­dzających Filipiny nie wymaga się wizy na pobyt do 21 dni – należy tylko okazać bilet powrotny lub bilet do innego kraju oraz wszystkie dokumenty związane z podróżą, a także środki finansowe wystarczające na czas pobytu (wysokość kwoty na dzień pobytu nie jest określona). Przedłużenie pobytu (do 59 dni) można uzyskać w Biurze Imigracyjnym. Planując dłuższy pobyt, należy wystąpić o wizę, która wystawiana jest przez filipińskie przedstawicielstwa dyplomatyczne i urzędy kon­sularne – najbliż­sza placówka właściwa terytorialnie znajduje się w Budapeszcie, tel. (00361) 391 4300, (003630) 331 1891, faks (00361) 200 55 28. Wizę można przedłużyć w Biurze Imigracyjnym. Z uwagi na brak filipińskiej placówki dyplo­matycznej w Polsce wizę można także uzyskać podczas tran­zytowego pobytu w Bangkoku (patrz: Tajlan­dia). Przy wjeździe na Filipiny paszport musi być ważny co naj­mniej 6 miesięcy. Opłata lotniskowa przy wylocie wynosi 750 PHP.

 

PRZEPISY CELNE. Nie ma ograniczeń dotyczących przywozu i wymiany pieniędzy. Przy wywozie 10 tys. PHP należy mieć zgodę banku centralnego. Walutę obcą można wywieźć w ilości nie większej, niż zostało to zgłoszone w deklaracji celnej. Nie ma żadnych szczególnych, odbiegających od po­wszechnie obo­wiązujących standardów, restrykcji celnych. Nie ma możliwości uzyskania zwrotu podatku VAT.

 

PRZEPISY PRAWNE. Przestępstwa narkotykowe, zwłaszcza pró­by prze­mytu narkotyków na Filipiny, zagrożone są karą więzienia, a nawet śmierci. Poza tym nie obowiązują tu szczególne normy praw­ne i zwyczajowe, które odbiegałyby od ogólnie przyjętych, a których nieprzestrzeganie mogłoby powodować sytuacje konfliktowe.

 

MELDUNEK. Na Filipinach praktycznie nie funkcjonuje system ewidencji ludności, gdyż nie ma obowiązku meldunkowego. Jednakże przedłużenie pobytu ponad okres określony w wizie jest karane grzywną.

 

UBEZPIECZENIE. Nie wymaga się ubezpieczeń osobowych ani komunikacyjnych. Uznawane są polisy tylko tych polskich towa­rzystw ubezpieczeniowych, które zawarły odpowiednie umowy z firmami mającymi przedstawicieli na Filipinach.

 

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. Nie występują tu szcze­gólne zagrożenia sanitarno-epidemiologiczne. Nie ma też obowiązku szczepień profilaktycznych. Na Filipinach czasami występuje go­rączka tropikalna denga, głównie po zakończeniu pory deszczo­wej, kiedy to komary dzienne przenoszące tę chorobę są naj­bardziej aktywne. Malaria jest spotykana tylko w odizolowanych rejonach południowego Palawanu i archipe­lagu Sulu. Wybierając się w te rejony, należy profilaktycznie zastosować lekarstwa prze­ciw­malaryczne oraz używać środ­ków przeciw komarom i moskitiery. Nie ma problemów z dostępem do opieki medycznej. Wizyta u lekarza kosztuje od 10 USD, a doba w szpitalu (bez badań) – 40 USD, często jednak jest to tylko niewielki procent tego, co trzeba później faktycznie zapłacić, kiedy do rachunku zostają doliczone środki opatrunkowe, badania itd.

 

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW. Obowiązkowe jest między­narodowe prawo jazdy.

 

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. Mimo obiegowej opinii o Fili­pinach jako kraju niebezpiecznym w zasadzie nie ma żadnych ograniczeń w podróżowaniu. Nie jest jednak zalecana podróż w rejony, w których działają zbrojne oddziały ekstremistów islam­skich, szczególnie na dalekim południu tego kraju (wyspa Mindanao, archipelag Sulu). Należy zachować szczególną ostroż­ność podczas podróżowania w późnych godzinach wie­czornych, nawet w niektórych dzielnicach stolicy kraju Manili.

 

BEZPIECZEŃSTWO. Nie ma szczególnych zagrożeń prze­stęp­czością w Manili, choć liczba napadów rabunkowych utrzy­mu­je się na wysokim poziomie. Nie należy zawierać znajomości z przygodnie poznanymi osobami ani korzystać z ich poczę­stunku (zdarzają się przypadki podawania środków nasennych, a następnie okradania). Poza stolicą trzeba zachować szcze­gólną ostrożność. W godzinach wieczornych i nocnych należy wy­strzegać się przebywania poza głównymi dzielnicami i w re­jonach zamieszkanych przez biedotę. Zaleca się korzystanie wy­łącz­nie z taksówek hotelowych. Wymiany walut należy dokony­wać tylko w bankach lub autoryzowanych punktach wymiany, nigdy na ulicy.

 

PRZYDATNE INFORMACJE:

•   Filipiny są krajem katolickim (81% ludności), w którym święta kościelne obchodzone są podobnie jak w Polsce; 12% stanowią wyznawcy innych religii, 5% to muzułmanie.

•   Turyści przybywający na Filipiny są mile zaskoczeni faktem, że język angielski jest powszechnie znany i używany praktycznie w całym kraju.

•   Woda z sieci wodociągowej nie nadaje się do picia. Lepsze hotele dostarczają wodę destylowaną i mineralną w ramach regularnych usług, w gorszych należy się w nią zaopatrzyć samemu (w sprzedaży dostępna jest butelkowana woda pit­na). Aby uniknąć zatruć pokarmowych, wystarczy prze­strzegać kilku podstawowych zasad: spożywać potrawy tylko dobrze ugotowane lub wysmażone, zawsze myć i obierać owoce przed spożyciem.

•   Na plażach prowadzony jest handel obnośny. Nie wszyscy sprzedawcy należą do najuczciwszych; czasami podszywają się pod tę kategorię osób członkowie gangów młodocianych, gotowi okraść klienta.

•   Poziom bezrobocia jest bardzo wysoki, a praca bez zezwo­lenia jest surowo karana.

•   Należy raczej unikać wycieczek w godzinach wieczornych, zwłaszcza jeśli nie zna się okolicy. Dobrze jest skorzystać z pomocy zaufanego przewodnika.

na podstawie msz.gov.pl