Porozumienie o współpracy pomiędzy UE i NATO w zakresie udostępniania Unii zasobów militarnych Sojuszu. Zbiór kluczowych dokumentów o współpracy uzgodniony przez obie organizacje 17 marca 2003 roku. Pięć dni wcześniej podpisane zostało Porozumienie UE-NATO w sprawie bezpieczeństwa informacji, zezwalające na wymianę i obrót niejawnych informacji i materiałów, zgodnie z wzajemnie stosowanymi zasadami bezpieczeństwa. Określenie "Berlin-Plus" odnosi się do faktu, że spotkanie w 1996 roku, podczas którego ministrowie spraw zagranicznych NATO zgodzili się tworzyć Europejską Tożsamość Bezpieczeństwa i Obrony (ESDI) oraz udostępnić i na te potrzeby zasoby Sojuszu, odbyło się w Berlinie. Porozumienia "Berlin-Plus" mają na celu uniknięcie niepotrzebnej duplikacji środków i obejmują cztery elementy. Są to: zapewnienie UE dostępu do planowania operacyjnego NATO; udostępnienie Unii Europejskiej zdolności i wspólnych zasobów NATO; europejskie opcje dowodzenia w ramach NATO dla operacji prowadzonych przez Unię Europejską, w tym rozwinięcie europejskiej roli Zastępcy Naczelnego Dowódcy Sił Sojuszniczych NATO w Europie (SACEUR); a także adaptacja systemu planowania obronnego NATO uwzględniającego dostępność sił dla operacji UE. Wypracowano szczegóły techniczne dotyczące udostępniania, monitorowania i odbioru zasobów i zdolności NATO podczas operacji kierowanych przez Unię Europejską. Zastępca SACEUR (którym zawsze jest Europejczyk) może także być dowódcą operacyjnym misji prowadzonej przez UE. Unia i NATO uzgodniły procedury konsultacji w kontekście misji prowadzonej przez UE, korzystającej ze wspólnych zasobów i zdolności Sojuszu. Uzgodniono porozumienie w sprawie stworzenia "spójnych i wzajemnie wzmacniających się wymogów odnośnie do zdolności". Wspólne ćwiczenia UE-NATO w dziedzinie zarządzania kryzysowego - mające przetestować cały szereg obowiązujących umów o konsultacji i współpracy w sytuacji kryzysu - odbyły się w listopadzie 2003 roku.