Kim są architekci nowej ukraińskiej armii? Przedstawiamy sylwetki najważniejszych generałów

22 czerwiec 2022

Drukuj

Prawdziwe przywództwo polega na dawaniu przykładu swoim podwładnym. To także umiejętność spełniania bieżących wyzwań i ciągłego doskonalenia. Jak pokazała obecna wojna, w Siłach Zbrojnych Ukrainy nie ma z tym żadnych problemów.

Celem tekstu jest przedstawienie czytelnikowi biografii 3 najbardziej interesujących przedstawicieli nowego pokolenia ukraińskich oficerów – dowódcy Sił Zbrojnych Ukrainy Wałerija Załużnego, szefa Sztabu Generalnego Serhija Szaptały oraz szefa wywiadu wojskowego Kyryła Budanowa.

Wałery Załużny
Wałery Załużny urodził się 8 lipca 1973 r. w Nowogrodzie Wołyńskim w obwodzie żytomierskim na Ukrainie. Od wczesnego dzieciństwa miał zamiłowanie do wojska: na prawie wszystkich ówczesnych fotografiach chłopiec miał w rękach pistolet-zabawkę, i był zaskakująco poważny i skupiony jak na swój dziecięcy wiek.

W 1989 roku ukończył szkołę miejską nr 9, wstąpił do Nowogrodzko-Wołyńskiego Technikum Budowy Maszyn, które ukończył w 1993 roku z wyróżnieniem. Miał wielkie szanse na kontynuowanie studiów na Politechnice Kijowskiej w wybranej przez siebie specjalizacji, i znalezienie dobrej pracy. Jednak Wałery Załużny postanowił związać się z armią.

Samo to już wiele mówi o tym człowieku, ponieważ nie wstąpił on do armii radzieckiej, ale do ukraińskiej. O jego cechach świadczy też fakt, że wstąpił do wojska na początku lat 90., kiedy kariera żołnierza nie zapewniała obfitości, a po zakończeniu zimnej wojny i rozpadzie ZSRR wydawało się, że nie będzie już więcej wojny w Europie, a zatem ogromne armie nie byłyby już potrzebne.

Decyzję młodego człowieka w pełni popierała Pani Klaudia – mama, pierwsza przyjaciółka i mentorka. Ale dziadek Wałerego był sceptycznie nastawiony do wyboru wnuka: z jakiegoś powodu był przekonany, że jego wnuk powinien szukać swojej przyszłości „w cywilu”. Jednak Wałery działał po swojemu i, jak widać, podjął słuszną decyzję.

W 1993 roku wstąpił na wydział ogólnowojskowy Odeskiego Instytutu Wojsk Lądowych (teraz – Akademia Wojskowa).W 1997 roku ukończył go z wyróżnieniem, a następnie przeszedł wszystkie stopnie służby wojskowej: dowódca plutonu szkoleniowego, dowódca plutonu bojowego, dowódca kompanii szkoleniowej, dowódca kompanii kursantów, dowódca batalionu.

Zwykło się mówić, że oficera, który wraz z ukończeniem szkoły kończy swoją naukę, nie można nazwać prawdziwym oficerem. Dlatego w 2005 roku wstąpił do Narodowej Akademii Obrony Ukrainy, którą w 2007 roku ukończył ze złotym medalem, został mianowany szefem sztabu, pierwszym zastępcą dowódcy 24. oddzielnej brygady zmechanizowanej w Jaworowie w obwodzie lwowskim.

Z powodzeniem pełnił to stanowisko przez dwa i pół roku. [[1]] Decyzją Szefa Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Ukrainy 13 października 2009 r. został mianowany dowódcą 51. samodzielnej brygady zmechanizowanej.

Dowodził nią do 2012 roku. [[2]] W 2014 roku ukończył Narodowy Uniwersytet Obrony Ukrainy im. Iwana Czerniachowskiego. Jako najlepszy absolwent poziomu operacyjnego i strategicznego szkolenia nagrodzony Mieczem Przejściowym Królowej Wielkiej Brytanii. [[3]]

W połowie lipca 2014 r. został zastępcą dowódcy sektora C, który powstał w obwodzie donieckim. Od tego czasu kierował prawie wszystkimi grupami, które tam powstały. [[4]] W roku 2017 został szefem sztabu — I zastępca dowódcy Dowództwa Operacyjnego „Zachód”. [[5]]

23 sierpnia 2017 r. otrzymał stopień generała - majora. [[6]] W 2018 r. mianowany Szefem Połączonego Sztabu Operacyjnego Sił Zbrojnych Ukrainy — I Zastępca Dowódcy Sił Połączonych na Donbasie. [[7]] 9 grudnia 2019 r. został mianowany dowódcą Dowództwa Operacyjnego „Północ”. [[8]]

W grudniu 2020 r. ukończył Akademię Ostrogską na kierunku Stosunki Międzynarodowe. [9] 27 lipca 2021 r. Prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski mianował Walerego Załużnego Naczelnym Wodzem Sił Zbrojnych Ukrainy. [[10]]

Zastąpił na tym stanowisku Rusłana Chomczaka. [[11]] Następnego dnia został wprowadzony do Rady Bezpieczeństwa Narodowego i Obrony Ukrainy. [[12]]

Oceny i cytaty

Nazywany jest jednym z najbardziej „wygadanych” generałów, który rozumie problemy żołnierzy i młodszej kadry oficerskiej. [[13]]

Jako przedstawiciel ukraińskiej kadry oficerskiej wysokiego szczebla i uczestnik walk w Donbasie, który nie służył w ZSRR, pozytywnie odnosi się do odnawiania kadr przez młodzież i odchodzenia od praktyk radzieckich.

Jednym z pierwszych kroków na jego stanowisku było umożliwienie wojsku na froncie otwarcia ognia w odpowiedzi na ostrzały ze strony Rosjan bez zgody najwyższego kierownictwa i wyeliminowanie konieczności wypełniania przez wojsko niepotrzebnych dokumentów.

Odnosząc się do jego priorytetów jako głównodowodzącego, Wałery Załużny po nominacji na Komendanta Głównego w dniu 31 lipca 2021 r. powiedział: „Ogólny przebieg reformy Sił Zbrojnych Ukrainy zgodnie z zasadami i standardami NATO pozostaje nieodwracalny. A kluczem są tutaj właśnie zasady. Zmiany muszą nastąpić przede wszystkim w światopoglądzie i stosunku do ludzi. Chciałbym, żebyście zwrócili twarz do ludzi, do swoich podwładnych. Moje nastawienie do ludzi nie zmieniło się przez całą moją służbę.” [[14]]

Serhij Szaptała

Serhij Szaptała urodził się 5 lutego 1973 r. w Konstantynówce w obwodzie Czerkaskim. W 1990 roku wstąpił do Kijowskiej Wyższej Szkoły Dowództwa Ogólnowojskowego, która w czasie jego studiów stała się częścią Odeskiego Instytutu Wojsk Lądowych.

W lutym 2013 został mianowany dowódcą 300 Czerniowieckiego Oddzielnego Pułku Zmechanizowanego. [[15]] Pod koniec tego samego roku pułk został rozwiązany, ponieważ ówczesny prezydent Wiktor Janukowycz niszczył Siły Zbrojne Ukrainy, rozwiązując najzdolniejsze jednostki wojskowe.

W latach 2014 - 2017 – był dowódca 128. Mukaczewskiej Brygady Piechoty Górskiej. Uczestnik wojny na Wschodzie Ukrainy, brał bezpośredni udział w walkach o Debalcewe. W listopadzie 2016 r. Komitet Śledczy Federacji Rosyjskiej wszczął sprawę karną przeciwko Szaptali i innym ukraińskim wojskowym za „ukierunkowany ostrzał artyleryjski ciężką bronią infrastruktury cywilnej w Donbasie”. [[16]]

Od 2017 do 2020 r. – Szef Sztabu – I Zastępca Dowódcy Operacyjnego „Południe”. W kwietniu 2020 został mianowany dowódcą Dowództwa Operacyjnego „Zachód”. [[17]] Od 28 lipca 2021 r. - szef Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Ukrainy. [[18]]

Kyryło Budanow

Kyryło Budanow urodził się 4 stycznia 1986 w Kijowie. [[19]] Ukończył Odeski Instytut Wojsk Lądowych (2007), po czym rozpoczął służbę w siłach specjalnych Głównego Zarządu Wywiadu Ministerstwa Obrony Ukrainy, gdzie zajmował różne stanowiska. [[20]]

Od wiosny 2014 roku brał udział w wojnie na wschodzie Ukrainy. Miał rany bojowe. Według nieoficjalnych danych w sierpniu 2016 roku Budanow był uczestnikiem operacji specjalnej w Armiańsku na okupowanym Krymie, w wyniku której rosyjskie wojsko poniosło znaczne straty. Od 2018 do 2020 roku był oddelegowany do zadań specjalnych. 4 kwietnia 2019 r. w Kijowie dokonano nieudanego zamachu na jego życie.

Jego samochód Chevrolet Evanda został wysadzony w powietrze na ulicy Akademika Williamsa. Została pod nim umieszczona mina. Prokuratura Generalna Ukrainy poinformowała później o zatrzymaniu grupy podejrzanych, a Hołosijiwski Sąd Rejonowy w Kijowie skazał dwóch obywateli rosyjskich na 7 i 8 lat więzienia. [[21]] Media sugerowały, że w ten sposób Rosjanie próbowali wyrównać rachunki z Budanowym za specjalną operację na Krymie.

W 2020 roku został zastępcą dyrektora Departamentu Służby Wywiadu Zagranicznego Ukrainy. 5 sierpnia 2020 r. prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski mianował pułkownika Budanowa szefem Głównego Zarządu Wywiadu Ministerstwa Obrony Ukrainy.

24 sierpnia 2021 r. nadano mu stopień wojskowy generała brygady. [[22]] 3 kwietnia 2022 r. nadano stopień wojskowy generał - majora. [[23]]

Co ich łączy

Kluczowym sukcesem Ukrainy w pierwszym etapie wojny była zmiana kierownictwa wojskowego. Poprzedni dowódcy Sił Zbrojnych Ukrainy, wspomniany już generał Chomczak i były szef Sztabu Generalnego w latach 2014 – 2019 Wiktor Mużenko, wychowali się na umiejętności szkolili na wewnątrzkrajowych obozach wojskowych.

Natomiast Załużny, Szaptała i Budanow zdobywali doświadczenie bojowe w 2014 roku. O tym jakie to były doświadczenia czytelnicy powinni pamiętać, zwracając swój wzrok na okres lat 2014 – 2015: Iłowajsk, Debalcewe, obrona lotniska w Doniecku. Szaptała i Załużny byli wówczas dowódcami brygad, natomiast Budanow brał udział w operacjach specjalnych na froncie.

Wojnę przeszli razem ze swoim personelem. Otrzymali ogromne doświadczenie bojowe w warunkach wojny z Siłami Zbrojnymi Federacji Rosyjskiej. W końcu jest teraz naprawdę jasne, że w Donbasie nie było żadnej „milicji ludowej”.

Przecież jeśli lokalni mieszkańcy szli do tak zwanych „sił zbrojnych republik Donbasu”, to byli co najwyżej wysyłani na posterunki, a tylko niektórzy z nich pomagali Rosjanom na froncie. To efekt symbiozy osobistego udziału w działaniach wojennych, przebudowywania armii według standardów NATO, a w przypadku generała Załużnego – perfekcjonizmu.

Mykyta Drozd

fot. Збройні сили України

Może Cię zainteresuje: