Katar - przemysł gazowy i LNG
Zasoby
Wydobycie
W 2008 wydobycie gazu w Katarze wyniosło 69 milionów ton i był to dotychczas najwyższy wynik w historii. Pozwoliło to Katarowi zająć 8 miejsce na świecie pod względem wielkości wydobycia, za Arabią Saudyjską (70,3 miliona ton), a przed Chinami (68,5 miliona ton).
Udział Kataru w światowym wydobyciu wynosi obecnie 2,5 procent.
Wielkość wydobycia w Katarze należy do najszybciej rosnących na świecie. Jeszcze na początku lat siedemdziesiątych Katar wydobywał zaledwie śladowe ilości gazu. W 1984 roku, po raz pierwszy produkcja gazy w Katarze przekroczyła 5 milionów ton rocznie. Do końca lat osiemdziesiątych pozostawała na mniej więcej stabilnym poziomie. Gwałtowny wzrost wydobycia rozpoczął się w 1991 roku i trwa do dziś. W ciągu ostatnich dwudziestu lat wydobycie gazu w Katarze wzrosło z 5,3 milionów ton do 69 milionów ton, to jest o ok. 1300 procent. W tym samym czasie całkowite światowe wydobycie gazu ziemnego wzrosło 1,68 miliarda ton do 2,76 miliarda ton, czyli o ok. 50 procent.
Priorytetowe znaczenie sektora gazowego dla państwa znajduje odzwierciedlenie w środkach przeznaczanych na jego rozwój. Katar realizuje intensywny program zwiększania potencjału produkcyjnego. Już dziś Katar jest największym światowym eksporterem LNG (Liquified Natural Gaz – skroplony gaz naturalny).
Do końca 2010 roku Katar ma dysponować największa na świecie flotą tankowców do transportu LNG, liczącą 61 statków. Wdrażane obecnie projekty firm RasGas i Qatargas Katar zakładają zwiększenie produkcji LNG do 77 mln ton w roku 2012. Według Międzynarodowego Funduszu Walutowego, w ciągu najbliższych trzech lat dochody tego państwa z sektora gazowego wzrosną do ponad 153 mld USD.
Katar jest członkiem Forum Państw Eksporterów Gazu (Gas Exporting Countries Forum – GEFC) Członkowie GEFC dysponują około 75 % światowych zasobów gazu. Rola zreformowanej organizacji nie jest jeszcze jasna, ale docelowo z czasem organizacja może odgrywać rolę zbliżoną do OPEC. Członkowie forum podkreślają jednak, że ceny gazu, sprzedawanego w większości na mocy długoterminowych kontraktów, są znacznie bardziej sztywne od cen ropy. Biorąc pod uwagę, że coraz większy odsetek gazu będzie eksportowany w formie płynnej umożliwi to zawieranie szybkich, jednorazowych transakcji, i tym samym swobodniejsze kształtowanie cen gazu.
Na podstawie: BP Statistical Energy Survey, MBendi Information, fursa.pl, wyborcza.pl