Valencia CF: finanse

• piłka nozna
• sport

Szacunkowa całkowita wartość klubu: ok. 250 mln euro (2009 r.), szacunkowa wartość zawodników: 236 mln euro (2009 r.), szacunkowa wartość marki: poniżej 40 mln euro 1. Właściciel/udziałowcy:
Większościowy pakiet akcji posiada Vincente Soriano, hiszpański biznesmen zajmujący się w przeszłości eksportem cytrusów oraz działalnością na rynku nieruchomości, ostatnio powiązany z tajemniczą spółką Dalport Inversiones. W połowie 2009 roku Soriano wykupił akcje od pozostałych największych udziałowców Valencii – Juana Solera (37 proc.) oraz Vincente Silli (4 proc.), co przy jego pakiecie akcji (10 proc.), pozwoliło mu stać się większościowym akcjonariuszem klubu.

2. Wartość klubu:
a. Szacunkowa całkowita wartość klubu: ok. 250 mln euro (2009 r.)
b. Szacunkowa wartość zawodników: 236 mln euro (2009 r.) [1]
c. Szacunkowa wartość marki: poniżej 40 mln euro

3. Zyski (straty):
Straty w 2009 r.: ok. -50 mln euro

4. Przychody:
a. Przychody netto w sezonie 2006/2007 (bez transferów): 108 mln euro (18 miejsce)
b. Struktura przychodów (bez transferów zawodników):
Transmisje telewizyjne: 56 mln euro
Usługi / reklamy: 27 mln euro
Bilety: 25 mln euro [2]
Według magazynu ,,Don Balon” przychody Valencii w sezonie 2009/2010 wyniosą 92 mln euro, czyli będą znacznie niższe niż 3 lata wcześniej [3]
c. Zestawienie przychodów za ostatnie lata (bez transferów) (w milionach euro):
2003 – 81
2004 – 69
2005 – 85
2006 – 76
2007 – 108
2010 – 92

5. Sponsorzy:
a. Główny sponsor: unibet (umowa do 2011 r., 1,5 mln euro za sezon 2008/09; 6 mln euro za następne sezony)
b. Sponsor uniformów: Kappa (umowa do 2013 r., 5,5 mln euro rocznie)
c. Inni sponsorzy: Estrella Damm, Coca-Cola, BanCaja, Telefonica, Mercedes Benz

6. Stadion:
a. Stadion: Mestalla
b. Miejsc: 55 000
c. Rok budowy: 1923 (w latach późniejszych przebudowany)
d. Własność: Valencia CF
e. Przeciętna liczba widzów na meczach: 46 894 (2008/2009) [4]

7. Marka:
Wartości marki Valencia oceniania była w 2009 roku na sumę poniżej 40 mln euro. Wydaje się, iż tak słaby wynik – w kontekście sukcesów sportowych z przełomu XX i XXI wieku – wynika z licznych finansowych zawirowań klubu.  

8. Koszty (w tym płace):
Szacuje się, iż całkowite wydatki w sezonie 2009/2010 wyniosą około 150 mln euro. Budżet zaś w bieżącym sezonie powinien zamknąć się w sumie przekraczającej 90 mln euro. [5] Valencia zatem po raz kolejny odnotuje deficyt budżetowy, tym razem w wysokości około 60 mln euro. Najwyższa roczną płacę w sezonie 2009/2010 osiągnie największa gwiazda Valencii, napastnik  David Villa, który zainkasuje sumę 5,5 mln euro. [6]

9. Zadłużenie:
W 2008 roku Valencia odnotowała dług w wysokości 439 mln euro. 240 mln z tego długu to kredyt zaciągnięty przez klub w banku Bancaja. Jednym z akcjonariuszy tego banku jest Juan Soler, były prezydent Valencii. Ogromna część z wyżej wspomnianego długu pochodzi z czasów kiedy J. Soler kierował klubem. To za jego kadencji Valencia rozpoczęła budowę nowego stadionu, bez sprzedania gruntów pod obecnym obiektem. Doprowadziło to do ogromnego finansowego obciążenia klubu.
    
10. Silne strony/szanse:
a. Nowy stadion, którego koszt budowy szacuje się na 250-300 mln euro. Nou Mestalla – bo tak nazywa się nowy stadion Valencii, to ultranowoczesny (jeszcze nieukończony) obiekt o pojemności 75 tys. widzów. Obiekt ma spełniać nie tylko najwyższe standardy sportowe, ale też stać się centrum rozrywki i rekreacji. Planowane na marzec 2009 r., uroczyste otwarcie nowego stadionu nie doszło do skutku. Z przyczyn finansowych budowa rozpoczęta w 2007 roku znacznie się opóźnia. Na początku 2009 r. wstrzymano prace nad stadionem (mają zostać wznowione na początku 2010). Termin oddania stadionu wciąż więc pozostaje nieznany.

b. Sprzedaż gruntów pod obecnym stadionem (ok. 80 tys. metrów kwadratowych). Szacuje się, iż suma za wspomniane tereny powinna wahać się w granicach 300 mln euro. Pozwoliłby to znacznie zniwelować obecne zadłużenie klubu.

c. Potencjał komercyjno-piłkarski w postaci kadrowiczów Hiszpanii a jednocześnie gwiazd futbolowych mierzonych w skali europejskiej. David Villa, David Silva, Juan Mata czy Pablo Hernandez, to młodzi (może z wyjątkiem Villi), niezwykle utalentowani piłkarze, o których biją się największe kluby Europy. Ewentualna sprzedaż każdego z nich będzie się wiązała ze sporymi wpływami do kasy klubowej, gdyż klauzule wykupu tych piłkarzy, wynoszą od 60 mln euro (J. Mata), poprzez 90 mln euro (D. Silva) aż po 125 mln euro (D. Villa) (realistyczna cena każdego z nich równa się mniej więcej połowie podanej sumy).

11. Słabe strony/zagrożenia:
a. Ogromne długi, stawiające Valencię w rzędzie najbardziej obciążonych finansowo klubów w Europie. Problem opanowania poziomu zadłużenia uderzał już w płynność finansową klubu (zawieszone były m.in. wypłaty pensji piłkarzy), co groziło całkowitym bankructwem.

b. Zawirowania finansowe i związany z tym brak stabilności zarządzania klubem. Od 2001 roku Valencią kierowało aż sześciu prezydentów.

c. Pogłębianie się kryzysu ekonomicznego w Hiszpanii, zwłaszcza na rynku nieruchomości. Dotyczy to szczególnie problemu ze sprzedażą parceli pod starym stadionem (wg planów miały w tym miejscu powstać mieszkania) oraz zagospodarowania obszaru na którym znajduje się nowy obiekt.

12. Historia:
a. Rok założenia: 1919
b. Liczba oficjalnych (autoryzowanych przez klub) fanklubów (penyes): 746 (2009 r.) [7]
c. Dotychczasowe osiągnięcia:
Rozgrywki międzynarodowe:
Puchar UEFA: 3 razy
Puchar Zdobywców Pucharów: 1 raz
Superpuchar Europy: 2 razy

Rozgrywki krajowe:
Mistrzostwo Hiszpanii: 6 razy
Puchar Hiszpanii: 7 razy
Superpuchar Hiszpanii: 1 raz

d. Najważniejsze wydarzenia:
W 1919 w barze Torino grupa mieszkańców Walencji założyła klub piłkarski. Pierwszy mecz popularne ,,Nietoperze” (Los Ches) rozegrały z lokalnym rywalem Gimnastico de Castellon (0:1). Cztery lata później, tj. w 1923 r., oddany został stadion Mestalla, który wówczas był w stanie pomieścić 19 000 kibiców. Jeden z najlepszych okresów w historii klubu, przynajmniej z punktu widzenia lokalnych rozgrywek, nadszedł w latach 40. XX wieku. Ówczesny prezydent Valencii Luis Casanova przyciągnął utalentowanych zawodników i znacznie rozwinął klub. W efekcie drużyna zdobyła trzy mistrzostwo Hiszpanii i dwa razy tryumfowała w Copa del Rey. W latach 50. XX wieku zmodernizowano znacznie stadion Valencii, rozszerzając jego pojemność aż do 45 00 widzów, co było rekordem w Hiszpanii w tamtym czasie. W 1961 roku Valencia zdobyła Puchar Miast Targowych pokonując w finale Barcelonę (6:2). Dziewięć lat później trenerem Valencii został jeden z najwybitniejszych piłkarzy globu, były gracz Realu Madryt, Alfredo Di Stefano. Argentyńczyk stworzył drużynę, która była w stanie konkurować z najsilniejszymi zespołami La Ligii. Już w sezonie 1970/71 Valencia pod wodzą Di Stefano zdobyła Mistrzostwo Hiszpanii. Kolejne sukcesy przyszły jednak dopiero pod koniec lat 90. XX wieku. W roku 1999 trenerem klubu został argentyński trener Hector Raul Cuper, który już w pierwszym swym sezonie zdobywa z Valencią Puchar Hiszpanii i doprowadza drużynę do finału Ligi Mistrzów (przegrana z Realem Madryt 0:3). Finał Ligii Mistrzów osiąga Valencia także rok później. Tym razem na przeszkodzie do uniesienia trofeum stanął jednak Bayern Monachium. W następnym sezonie H. Cupera zastępuje Rafa Benitez, który w sezonie 2001/02 zdobywa z klubem Mistrzostwo Hiszpanii. Wyczyn ten Valencia powtarza dwa lata później, dokładając dodatkowo Puchar UEFA. Dzięki temu sezon 2003/2004 uchodzi jak do tej pory za najlepszy rok w historii klubu z Valencii.

Przypisy:

[1] http://www.transfermarkt.de/en/wettbewerb/ES1/primera-division/uebersicht/startseite.html
[2] http://www.deloitte.com/assets/Dcom-UnitedKingdom/Local%20Assets/Documents/UK_SBG_FML08.pdf
[3] Don Balon: Extra Liga 2009-2010, nr 117, s. 70
[4] Don Balon: Extra Liga 2009-2010, nr 117, s. 70
[5] Don Balon: Extra Liga 2009-2010, nr 117, s. 70
[6] http://www.futebolfinance.com/en/os-50-maiores-salarios-de-jogadores-de-futebol-20092010/
[7] Don Balon: Extra Liga 2009-2010, nr 117, s. 70