Precyzyjnie zdefiniowane zadania (cele) służące osiągnięciu celu zasadniczego, jakim jest spójność społeczno-ekonomiczna Unii Europejskiej. Środki polityki strukturalnej zgodnie z zasadą koncentracji mogą być przeznaczone tylko na przedsięwzięcia mieszczące się w określonych rozporządzeniem Rady Unii Europejskiej celach. Liczba i definicje celów podlegały zmianom. Zgodnie z Traktatem Rzymskim jest nim wzmacnianie spójności i zmniejszanie różnic gospodarczych oraz społecznych między najbiedniejszymi i najbogatszymi regionami Unii. Podstawowymi zasadami polityki służącej do jego realizacji są: dodatkowość, partnerstwo, programowanie i koncentracja środków. Unia zapewnia wsparcie dla działań podejmowanych zgodnie z Celem Zasadniczym Polityki Strukturalnej oraz koordynuje jego realizację z zamiarem osiągnięcia pełnej integracji wewnątrz organizmu Unii. Instrumentami finansowania tej polityki są Fundusze Strukturalne oraz Fundusz Kohezji oraz Europejski Bank Inwestycyjny. Większość środków polityki strukturalnej UE przeznacza się na politykę regionalną. Początkowo wyznaczono 6 celów, ale od roku 2000 ich liczba została zredukowana do trzech. Cel 1 - rozwój i dostosowania strukturalne w regionach słabiej rozwiniętych. Cel 2 - ekonomiczna i socjalna transformacja obszarów o zaburzonej strukturze gospodarki (obszary przemysłowe, rolnicze, miejskie i zależne od rybołówstwa). Cel 3 - modernizacja polityki i systemów edukacji, szkoleń oraz zatrudnienia. Będzie to cel horyzontalny wspierający finansowo rozwój zasobów ludzkich we wszystkich państwach członkowskich UE.