Program UE na rzecz odbudowy Bośni, Chorwacji oraz FYROM (Macedonia), zastąpiony po roku 2000 przez CARDS.

Obywatelstwo UE zostało ustanowione na mocy Traktatu z Maastricht w 1993 roku. Art. 17 Traktatu stanowi: Niniejszym ustanawia się obywatelstwo Unii. Każda osoba posiadająca obywatelstwo państwa członkowskiego staje się obywatelem Unii. Obywatelstwo Unii uzupełnia, ale nie zastępuje obywatelstwa narodowego. Zasady nabywania i utraty obywatelstwa ustanawiają władze danego państwa. Obywatelom UE przysługuje prawo do swobodnego poruszania się i przebywania na terytorium wszystkich państw należących do UE, czynne i bierne prawo wyborcze w wyborach do samorządów w państwie członkowskim, w którym zamieszkuje, czynne i bierne prawo wyborcze w wyborach posłów do Parlamentu Europejskiego, prawo do korzystania z opieki dyplomatycznej i konsularnej, prawo składania petycji do Parlamentu Europejskiego we wszystkich sprawach, którymi zajmuje się Unia Europejska, prawo zwracania się do Rzecznika Praw Obywateli UE, prawo zwracania się na piśmie do instytucji Wspólnot Europejskich, prawo dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji Europejskiej. Każdy obywatel posiada paszport w kolorze burgundzkiego wina z napisem Unia Europejska oraz nazwą państwa, którego jest obywatelem.

Program UE wsparcia w przypadkach dotyczących azylu i imigracji. Częściowo zastąpiony przez AGIS. Program zatwierdzony został przez Radę Europejską 19 marca 1998 roku. Skierowany został przede wszystkim do administracji, władz lokalnych i uniwersytetów. Projekt zamknięty został 31 marca 2001 r. Program ten obejmował kraje należące do Unii Europejskiej oraz państwa stowarzyszone i kraje trzecie.

Przeniesienie, relokacja, wybranych procesów biznesowych z jednego kraju do drugiego. Offshoring dotyczy zwłaszcza produkcji, usług, innowacji. Najwięcej procesów produkcyjnych przenoszonych jest do Chin. Indie natomiast są największym biorcą offshoringu usług. Dzięki offshoringowi przedsiębiorstwa obniżają koszty działalności. Offshoring prawie zawsze oznacza przenoszenie procesów z kraju o wyższych kosztach do kraju o niższych kosztach ich realizacji. Głównym czynnikiem kosztowym są koszty pracy. Często offshoringowi podlegają procesy produkcji, oraz usługi księgowe, zarządzania zamówieniami, payroll, administracji systemów informatycznych i helpdesk.

Europejski Program Wsparcia mający na celu zwalczanie przestępczości poprzez udoskonalanie współpracy policji i służb celnych.

Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych z siedzibą w Brukseli, powołany 28 kwietnia 1999 roku. Stanowi niezależne biuro ds. walki z korupcją w Komisji Europejskiej, kierowane przez Franza-Hermanna Brünera. Zastąpił UCLAF. OLAF włączony został w pozatraktatowy system kontroli interesów finansowych UE. Posiada pełną autonomię łącznie z prawem wniesienia skargi do Trybunału Sprawiedliwości w przypadku naruszenia jego niezależności. OLAF dysponuje również kompetencjami dochodzeniowymi.

Współpraca pomiędzy Hiszpanią, Francją, Portugalią, Włochami i Wielką Brytanią mająca na celu ograniczenie nielegalnej imigracji droga morską. Statki z 5 krajów ustanowią wspólne patrole na Morzu Śródziemnym i Atlantyku w ramach projektu pilotażowego dotyczącego przyszłej wspólnej policji granic morskich.

Akt prawny UE. Nie ma mocy wiążącej. Opinia stosowana jest przede wszystkim w postępowaniu wewnętrznym między instytucjami Wspólnot Europejskich. W procesie podejmowania decyzji wydaje je zarówno Komisja Europejska, Rada UE, Parlament Europejski (avis conforme), jak również Komitet Ekonomiczno-Społeczny (joint option). Brak opinii jest istotnym naruszeniem procedury decyzyjnej, a inne akty prawne tj.rozporządzenie i dyrektywa, wydane z jej naruszeniem mogąe być zaskarżone do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości). Prawo Wtórne UE.

Klauzula dająca członkowi UE możliwość wyjścia z danego układu. Państwo członkowskie Wspólnot Europejskich, które z jakichś powodów nie chce uczestniczyć w działaniach objętych uregulowaniami traktatowymi może to zgłosić jako opcję opt-out. Taką decyzję dołącza się do danego traktatu w formie protokołu. Najbardziej spektakularne jest opt-out Wielkiej Brytanii wobec Pakietu Socjalnego Traktatu o Unii Europejskiej, w wyniku czego Pakiet Socjalny musiał zostać usunięty z zapisów Traktatu i zawarty w formie Protokołu Socjalnego podpisanego przez 11 pozostałych państw członkowskich (Zob. dumping socjalny).