24 wrzesień 2008

W czasie trwających obrad Zgromadzenia Ogólnego ONZ, gruziński prezydent Michaił Saakaszwili zapowiedział, iż odpowiedzią na rosyjską agresje wobec Gruzji będzie kolejna Rewolucja Róż.

Podczas swojego wystąpienia w środę (24.09.), Saakaszwili skrytykował Rosję i jej posunięcia na terytorium innego suwerennego państwa. Postępowanie Kremla - ,,okupacja innego kraju”, uznanie niepodległości jego dwóch regionów oraz ,,czystki etniczne” to wyzwanie rzucone całej społeczności międzynarodowej – podkreślił gruziński przywódca.

Gruziński prezydent stwierdził, że odpowiedzią na to będą dalsze demokratyzujące jego kraj reformy. Proces ten określił mianem ,,drugiej Rewolucji Róż”. Saakaszwili określił jej ramy m.in. rozszerzenie uprawnień parlamentu pluralizmu politycznego, umocnienie niezależności sądów oraz większa ochrona własności prywatnej. Proces ten ma doprowadzić zdaniem Saakaszwiliego do sytuacji, kiedy Gruzja ,,szybko stanie się silniejszą i bardziej demokratyczną, jak nigdy wcześniej.”

,,Jeśli nasza pierwsza rewolucja (Róż w 2003 roku – przyp.red.) była skierowana przeciw zagrożeniom istniejącym wewnątrz, jako zbawienie pogrążającego się w korupcji kraju, to nasza druga rewolucja będzie wycelowana przeciwko jeszcze większemu wyzwaniu, które wyniknęło teraz przed nami, a które pochodzi z zewnątrz” -  zapowiedział Saakaszwili.

Gruziński przywódca wezwał Zgromadzenie Ogólne ONZ do rozpatrzenia nie tylko przypadku rosyjskiej agresji wobec Gruzji, ale do określenia swojego stanowiska wobec ogółu takich posunięć na świecie. Podkreślił, iż społeczność międzynarodowa powinna wypracować w ramach ONZ rzeczywisty proces uregulowania konfliktów. Dodał, iż tak jak sukces pierwszej Rewolucji Róż pomógł w uratowaniu jego państwa, to druga przyczyni się do ,,zdrowia ładu międzynarodowego”.

Rewolucja Róż, pokojowe protesty mające miejsce w końcu 2003 roku w Gruzji po nieuznaniu przez rządzących zwycięstwa opozycji w wyborach parlamentarnych, doprowadziły do ustąpienia skorumpowanego i niepopularnego prezydenta Eduarda Szewardnadze i zastąpienia go przez prozachodniego reformatora Michaiła Saakaszwiliego.