12 czerwca wybory w Turcji wygrali islamiści.
AKP zdobyła 49,9% głosów i po raz trzeci wygrała wybory do parlamentu Republiki Tureckiej. Receyipowi Tayyipowi Erdoganowi udało się po raz pierwszy od 1965 roku zbliżyć się do progu poparcia 50%. Tegoroczny wynik jest najwyższy od czasów Süleymana Demirela, przywódcy Partii Sprawiedliwości, który osiągnął wynik 52,9%. CHP, największa partia opozycyjna, w 2011 roku zdobyła 25,9% a MHP 12,9 %. Niezależni kandydaci zdobyli 6,9%
Ponieważ AKP zapewniła sobie w wyborach więcej niż 49,9% miejsc w parlamencie, można się spodziewac, że z pomoca kilku niezależnych posłów będzie w stanie wprowadzić zmiany w systemie politycznym Turcji. Pogłoski o prezydenckim systemie mogą się wkrótce ziścić, tak samo jak plany zmiany całości konstytucji. Konstytucja Republiki Tureckiej zmieniła się już poważnie dzięki poprawkom, które wprowadzone były po wygranym przez AKP referendum 12 września zeszłego roku. Jej AKP zasiądą na 326 miejscach w 550-osobowym parlamencie. W porównaniu do poprzednich wyborów (AKP dostała 46,8%), partia zdobyła więcej głosów praktycznie we wszystkich okręgach, a w 67 z 82 wygrała. Najbardziej dumni są z większej liczby głosów w Izmirze (trzecim co do wielkości mieście w Turcji), gdzie AKP poprawiło swój wynik o 6 punktów procentowych. Zwyciężyła ona nawet w Osmaniye, rodzinnym mieście przywódcy MHP - Devleta Bahceli, na południu Turcji. W centralnej, dosyć konserwatywnej prowincji Konya, AKP osiagnęła rekordową ilość 69 punktów procentowych. Spośród zachodnich prowincji AKP dorzuciło do swoich zdobyczy Aydin.
CHP, mimo lepszego wyniku w porównaniu z 2007 r., kiedy to zdobyli 21%, nie mówi o sukcesie. Liczyli oni na wynik przynajmniej 30-procentowy. Mimo to można powiedzieć, że zmiana przewodniczącego wyszła im na dobre, gdyż pod władzą Kilicdaroglu poprawili swój wynik o 5 %. Wygrali w kilku zachodnich prowincjach oraz w centralnej Tunceli, gdzie urodził się poprzedni przewodniczący CHP - Deniz Baykal. Dużą pozytywną zmianę CHP zanotowało w Izmirze, gdzie osiągnęło 43 % oraz w Mersin z wynikiem 31%.
Obawy, że MHP nie wejdzie do parlamentu, okazały się płonne. Partia odnotowała jednak jednoprocentowy spadek w porównaniu z wyborami w roku 2007. Skandale obyczajowe nie przysłużyły się partii, która wygrała, tylko w jednym jedynym okręgu Igdir. Devlet Bahceli nie ma powodu do dumy, i to nie tylko z powodu kompromitujących nagrań, których ofiarą padł on i jego 9 głównych działaczy, ale także dlatego, że w swoim rodzinnym mieście przegrał z AKP.
W Diyarbakir trwała całą noc z niedzieli na poniedziałek powyborcza fiesta, gdyż tzw. niezależni kandydaci, którzy w większości związani są z pro-kurdyjską BDP zdobyli w porównaniu z rokiem 2007 ok. 16% punktów procentowych więcej w niektórych miastach.
Dla niektórych kandydatów wybory są jedyną możliwością na uchylenie ich aresztu. Takich kandydatów jest w Turcji ok. 10 i zostali aresztowani, głównie za swoją aktywność polityczną w sprawie kurdyjskiej bądź przynależność do tajnej organizacji Ergenekonu.
Szeroka relacja podsumowująca okres wyborczy w Turcji ukaże się w przyszłym miesiącu.
Na podstawie: hurriyet.com.tr, milliyet.com.tr, cumhuriyet.com.tr,
Wolność w szwedzkim modelu państwa opiekuńczego
