Włochy - Bergamo - odwiedź, zanim stanie się modne!
07 maj 2008
Bergamo narodziło się na wzgórzu. Swoją główną cechę charakterystyczną miasto zawdzięcza pierwotnemu osadnictwu, jeszcze z czasów prehistorycznych. Najstarsza jego część, wyznaczona przez mury obronne, usytuowana jest na wzniesieniu, podczas gdy Bergamo współczesne rozwija się na nizinie.
Widok na Górne Miasto z twierdzy weneckiej
Piazza Vecchia (Stary Plac), w sercu starego Bergamo, jest otoczona budynkami, które odegrały najistotniejszą rolę w jego rozwoju: Palazzo del Comune (ratusz), Palazzo della Ragione, wraz z wieżą miejską, Palazzo del Podesta' (siedziba weneckiego namiestnika) oraz neoklasycystyczna Biblioteca Civica Angelo Mai.
W pobliżu, dookoła starego placyku katedralnego, miejsca o charakterze typowo religijnym, wznosi się katedra, bazylika Santa Maria Maggiore oraz Kaplica Colleonich i Chrzcielnica. Kaplica Colleonich została wzniesiona w 1472 roku przez Jana Antoniego Amadeo, na zamówienie znanego kondotiera Bartłomieja Colleoni. Stanowi jeden z najwspanialszych przykładów renesansowego budownictwa lombardzkiego. Natomiast Bazylikę Santa Maria Maggiore konsekrowano w 1137 roku. Wybudowano ją w wyniku głosowania ludowego.
Spośród najcenniejszych świadectw przeszłości, Bergamo Alta zachowuje kościoły i klasztory, takie jak te św. Augustyna i św. Aleksandra. Innym sugestywnym miejscem jest bardzo stara świątynia san Michele al Pozzo Bianco (św. Michała na białej studni), zawierająca serię fresków z XIII i XVI wieku. W 1525 roku pracował nad nimi Wawrzyniec Lotto.
Warto zwiedzić również Akademię Carrary, która zawiera jedną z najważniejszych kolekcji malarstwa we Włoszech. Ekspozycja obejmuje twórczość flamandzką, wenecką, a także dzieła artystów rodzimych, na przestrzeni od XV do XIX wieku. Na przeciwko pinakoteki ulokowano Centrum Sztuki Współczesnej.
Głównym punktem dolnej części miasta jest Plac Vittorio Veneto. Został on rozbudowany w okresie dyktatury faszystowskiej, w stylu neoklasycystyczno-monumentalnym.
Bergamo to także miasto muzyki. W 1797 roku urodził się tutaj Kajetan Donizetti. Wielki kompozytor pozostawił po sobie ok. siedemdziesiąt oper, m.in. Eliksir Miłości i Łucja z Lammermoor, które przyniosły mu światową sławę. Donizetti pozostał do końca życia ściśle związany ze swoim miastem, o czym świadczy wiele dokumentów i przedmiotów zebranych w muzeum mu poświęconym. Dom rodzinny Donizettich znajduje się w Borgo Canale, niedaleko murów obronnych. Warto odwiedzić również Teatr Miejski, nazwany jego imieniem, piąty co do wielkości we Włoszech. Instytucja ta co roku organizuje wiele imprez kulturalnych, wśród których warto wymienić festiwal operowy "Donizetti i jego czasy" oraz Międzynarodowy Festiwal Pianistyczny.
Inną cechą charakterystyczną Bergamo są borghi, czyli stare dzielnice miejskie, w których rozkwitały handel i rzemiosło. Współczesne centrum przedzielone jest bulwarem spacerowym zwanym Sentierone (Główny Szlak).
Prawie pięć kilometrów doskonale zachowanych murów obronnych jest jednym z najwspanialszych przykładów szesnastowiecznego budownictwa wojskowego. Ich konstrukcję rozpoczęli Wenecjanie w 1561 roku czyniąc z Bergamo potężną fortecę graniczną. Warte zobaczenia są cztery różne bramy wjazdowe, każda w nieco innym stylu i stopniu zakonserwowania. Przechadzka wokół umocnień jest doskonałą okazją na podziwianie pięknego widoku na Alpy Orobijskie.
Po gruntownym zwiedzeniu Wysokiego Miasta warto wsiąść do kolejki zębatej na stacji Colle Aperto i udać się do Fortecy św. Wigiliusza, innego atrakcyjnego punktu widokowego. Stare Bergamo jest umieszczone w otoczeniu zieleni, łagodnych szczytów górskich i rzadkich lasów. Tu i ówdzie widać piękne, zabytkowe wille z zadbanymi ogrodami oraz średniowieczne klasztory, takie jak Astino.
Nie taka Białoruś straszna
