Portal Spraw Zagranicznych psz.pl




Portal Spraw Zagranicznych psz.pl

Serwis internetowy, z którego korzystasz, używa plików cookies. Są to pliki instalowane w urządzeniach końcowych osób korzystających z serwisu, w celu administrowania serwisem, poprawy jakości świadczonych usług w tym dostosowania treści serwisu do preferencji użytkownika, utrzymania sesji użytkownika oraz dla celów statystycznych i targetowania behawioralnego reklamy (dostosowania treści reklamy do Twoich indywidualnych potrzeb). Informujemy, że istnieje możliwość określenia przez użytkownika serwisu warunków przechowywania lub uzyskiwania dostępu do informacji zawartych w plikach cookies za pomocą ustawień przeglądarki lub konfiguracji usługi. Szczegółowe informacje na ten temat dostępne są u producenta przeglądarki, u dostawcy usługi dostępu do Internetu oraz w Polityce prywatności plików cookies

Akceptuję
Back Jesteś tutaj: Home Archiwum Wielka Brytania - To be a gay or not to be that is the question

Wielka Brytania - To be a gay or not to be that is the question


01 styczeń 2008
A A A

Wielka Brytania jest krajem, w którym homoseksualizm przebył bardzo długa drogę od zupełnego potępienia do zrównania go z innymi prawami. W Anglii znajdziemy sławnych przedstawicieli szerokiej grupy LGBT muzyków i piosenkarzy - George’a Michaela i Eltona Johna, pisarzy Oscara Wilde’a i Wystana Hugh Audena czy wokalistę grupy Queen Freddie Mercury’ego, a także aktorów - Johny Gielgude’a czy Gordenie Kay’a ze znanego serialu komediowego „Allo, Allo!”. 

Kontakty homoseksualne w Wielkiej Brytanii były bardzo długo karane śmiercią. Jeszcze Criminal Law Amendment Act z 1886 roku zakazywał kontaktów seksualnych między mężczyznami (a nie między kobietami, bo jak głosiła jedna z legend, Królowa Wiktoria nie wierzyła, by kobiety mogły robić „takie rzeczy”). Taki stan rzeczy utrzymywał się bez mała kolejne kilkadziesiąt lat, by ulec drobnej poprawie w drugiej połowie XX wieku.

W 1957 powstał oparty na raportach policyjnych i zapisach spraw sądowych raport Wolfendena poruszający sprawy praw mniejszości seksualnych. Rekomendował on parlamentowi m.in. „dekryminalizację męskiego homoseksualizmu pomiędzy dorosłymi powyżej 21 roku życia, jeśli nie dotyczył miejsca publicznego”. Generalnie można powiedzieć, iż od tego czasu zaczęło rosnąć zainteresowanie problematyką LGBT. Choć sam homoseksualizm nie był już traktowany jako choroba, „nienormalnym” było jednak utrzymywanie kontaktów seksualnych między mężczyznami.

Na Wyspach zaczęły powstawać organizacje walczące o prawa gejów. Dochodzi do pierwszych demonstracji. Jedna z pierwszych miała miejsce 27 listopada 1970 roku w Highbury Fields, w północnym Londynie, a wzięło w niej udział 150 członków nowo utworzonego Frontu Wyzwolenia Gejów.

W prawie zaczęto wprowadzać pierwsze zmiany. Od 1967 roku kontakty seksualne zostały uznane za legalne w Anglii i Walii - od tej chwili mogły być one utrzymywane jednak jedynie prywatnie i to jedynie wówczas, gdy partnerzy mieli więcej niż 21 lat. W 1996 roku zalegalizowano konkubinaty par hetero i homoseksualnych. Zwieńczeniem walki gejów o swoje prawa był Akt o Równości z 2005 roku, który ustalał zakaz dyskryminacji osób ze względu na orientację seksualną.

Brytyjczycy przeszli bardzo dużą zmianę w swoim stosunku do homoseksualistów. Potwierdzeniem tej zmiany może być przykład pilotażowego projektu edukacyjnego „No outsiders”, który w marcu ubiegłego roku wprowadzono na Wyspach. W grupie dzieci 4-11 lat rozpowszechniano książeczki, w których książę szukał swej wybranki. Mając do wyboru trzy królewny wybrał jednak księcia.