Wlk. Brytania/ Ujawniono tajny plan dotyczący Nilu
Brytyjczycy wykonali tajny plan dotyczący odcięcia przepływu Nilu na teren Egiptu, aby podważyć pozycję prezydenta Gamala Abdel Nasera i zmusić go do rezygnacji z przejęcia kontroli nad Kanałem Sueskim. Intensywne prace nad planem trwały w 1956 roku, na kilka tygodni przed wydarzeniem znanym w historii jako Kryzys Sueski - takie oto rewelacje możemy odnaleźć w tajnych aktach brytyjskiego MON, które w ostatni piątek (1.12) zostały upublicznione przez Narodowe Archiwum w Londynie .
Dokumenty ujawniono zgodnie z przyjętą na Wyspach procedurą, według której ogłoszenie szczególnie drażliwych danych możliwe jest dopiero po upływie 50 lat.
Dane wskazują niezbicie na to, że wojskowi planiści chcieli zredukować przepływ Białego Nilu o 7/8, uderzając tym samym w egipskie rolnictwo (plantacje ryżu i bawełny) i komunikację.
Premier Królestwa, Sir Anthony Eden, poprosił o plan na sześć tygodni przed tym, jak na przełomie października i listopada 1956 roku, brytyjskie oraz francuskie oddziały w porozumieniu z Izraelem przeprowadziły próbę przejęcia Kanału. Akcja z politycznego punktu widzenia zakończyła się fiaskiem, gdyż ONZ zażądała upokarzającego dla Brytyjczyków wycofania wojsk.
Jak możemy przeczytać w czysto koncepcyjnym, nie podpisanym dokumencie opatrzonym klauzulą ścisłej tajności, "jakaś sugestia ograniczeń przepływu na Nilu miałaby silny efekt psychologiczny". Jeden z urzędników ministerstwa, John Hunt zauważył, że "można by było rozsiać pogłoski wśród w większości niepiśmiennych Egipcjan, że jeżeli Naser nie ustąpi ze swojego stanowiska, to Wielka Brytania odetnie dopływ Nilu."
Wielka Brytania odrzuciła jednak plan ponieważ jego realizacja niosłaby za sobą poważne następstwa. Wejście w życie planu groziłoby naruszeniem umów międzynarodowych, byłoby również zapalnikiem dla potencjalnej akcji odwetowej i spowodowałoby destabilizację sytuacji w regionie geopolitycznym, co niewątpliwie boleśnie dałoby się we znaki koloniom brytyjskim leżącym nad Nilem.
Założenia te okazały się mało realne ze względów czysto pragmatycznych . Po pierwsze, odcięcie dopływu Nulu nie spowodowałoby dla Egiptu większych szkód w przeciągu mniej niż 16 miesięcy, co sugerowałyby przeprowadzenie działań długofalowych i kosztochłonnych. Po drugie, akcja ta niosłaby poważne reperkusje dla Ugandy, Kenii i Tanganiki, włączając w to częste powodzie i przerwy w dostawie energii.
Źródła: International Herald Tribune, www.en.wikipedia.com, in.
Saulius Skvernelis nowym premierem Litwy
