Jan Eliasson

• jan eliasson
• jan kenneth eliasson

Jan Kenneth Eliasson - 27 marca 2006 roku został mianowany szwedzkim ministrem spraw zagranicznych, przejmując schedę po Laili Freivalds, która zmuszona została do rezygnacji w obliczu oskarżeń o mówienie nieprawdy w wywiadach prasowych odnośnie osobistego zaangażowania w zamknięcie strony internetowej szwedzkiej partii, na której umieszczono karykatury proroka Mahometa. Jan K. Eliasson to także (do 2006r.) przewodniczący Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych; oficjalne sprawowanie ministerialnych obowiązków rozpoczyna 24 kwietnia 2006 roku (do tego czasu p.o. ministra spraw zagranicznych to Carin Jämtin, szwedzka minister współpracy rozwojowej).

Według premiera Szwecji - Görana Perssona, J.K. Eliasson "jest osobą z ogromną siecią międzynarodowych kontaktów międzynarodowych, będzie więc w stanie zapewnić Szwecji znaczącą rolę w polityce międzynarodowej. Kiedy ma się dostęp do kandydatów z jego kwalifikacjami - wybór nie jest trudny".  Sam Eliasson stwierdził, że odebrał nominację jako spore wyróżnienie: "Żyjemy w szybko zmieniającym się świecie i musimy mieć dynamiczną politykę. Ufam też, że uda nam się utrzymać szacunek dla szwedzkiej polityki na świecie".
 
Jan K. Eliasson sprawował już w czasie swojej kariery dyplomatycznej obowiązki szwedzkiego ambasadora w Waszyngtonie, sekretarza stanu w ministerstwie spraw zagranicznych i ambasadora przy ONZ. We wrześniu 2005 roku został przewodniczącym Zgromadzenia Ogólnego ONZ.

Po zmianach w 2006 r. Carin Jämtin, typowana przez wielu na następczynię L.Freivalds, została wiceministrem spraw zagranicznych, nie przestając kierować szwedzką pomocą zagraniczną. Stwierdziła ona po nominacji, że nowego przełożonego darzy dużym szacunkiem, który rósł w obliczu jego dokonań w trakcie ostatnich lat.

Jan K. Eliasson pozostaje przewodniczącym Zgromadzenia Ogólnego ONZ do 11 września 2006 roku; on sam uważa, że nie dotknie to w żaden sposób jego pracy jako ministra, jednak konieczność dzielenia przez niego czasu między Sztokholm i Nowy Jork wywołuje w Szwecji kontrowersje. Szef opozycyjnej Umiarkowanej Partii Jedności (Moderaterna), Fredrik Reinfeldt, jest jednym z głównych krytyków tej decyzji: "Można powiedzieć, że Szwecja będzie teraz miała ministra spraw zagranicznych de facto rezydującego w Nowym Jorku".

Jan K. Eliasson urodził się w 1940r. w Göteborgu. Jest absolwentem Szwedzkiej Akademii Morskiej, zdobył też tytuł magistra ekonomii Akademii Ekonomicznej w Göteborgu. Jego żona, Kerstin, sprawuje funkcję sekretarza stanu ds. edukacji; razem mają trójkę dorosłych dzieci.

J. K. Eliasson jest dość powszechnie uważany za czołowego szwedzkiego dyplomatę. W 1967 roku zyskał stopień attaché, a w latach 60. i 70. minionego stulecia przebywał na szwedzkich placówkach dyplomatycznych m.in. w Paryżu i Bonn. Od 1983 do 1987 roku stał na czele departamentu politycznego ministerstwa. W latach 1988 - 1992 był szwedzkim ambasadorem przy ONZ, a po zakończeniu misji dyplomatycznej został w 1992 roku pierwszym podsekretarzem ONZ do spraw humanitarnych; brał udział w operacjach w Sudanie, Somalii, Mozambiku i na Bałkanach. W 1994 roku został mianowany sekretarzem gabinetu, najwyższym urzędnikiem służby cywilnej w ministerstwie.

J. K. Eliasson był osobistym doradcą premiera Olafa Palmego w czasie starań mediacyjnych (w ramach działań ONZ) podczas konfliktu irańsko-irackiego. Był także aktywny w mediacjach prowadzonych w ramach OBWE. W latach 2000-2005 sprawował natomiast funkcję ambasadora Szwecji w Stanach Zjednoczonych.

Zdjęcie [na:] www.un.org .

Na podst. Dagens Nyheter, Svenska Dagbladet, www.un.org