Neelie Kroes

Neelie Kroes-Smit – ur. 19 lipca 1941 r. w Roterdamie. Tam też ukończyła studia ekonomiczne i zrobiła doktorat na Uniwersytecie Erazma (1965 r.). Od tego roku też uczestniczyła w zarządzaniu firmą transportową jej ojca. W latach 1965-1971 była asystentką profesora ekonomiki transportu. Od 1969 r. zaczęła aktywnie działać w polityce. Początkowo jako członek rady miejskiej Roterdamu, później w parlamencie z ramienia liberalnej partii VVD. W latach 1977-1981 pełniła funkcję wiceministra transportu, robót publicznych i telekomunikacji, a od 1982 r. do 1989 r. była ministrem w tym samym resorcie. Jej głównym osiągnięciem w tym czasie była prywatyzacja holenderskiego sektora pocztowego i telekomunikacyjnego. Od 1989 r. do 1991 r. była doradcą komisarza ds. transportu Karela van Mierta. W latach 1991-2000 była rektorem biznesowej uczelni Nyenrode University. W ciągu kilkunastu ostatnich lat była przewodniczącą albo członkiem rad nadzorczych, doradczych i zarządów kilkudziesięciu firm, fundacji, stowarzyszeń, uczelni i innych organizacji. Pośród nich można wymienić Lockheed Martin, Lucent Technologies Netherlands, McDonald’s Netherlands, MMO2, Royal P&O Nedlloyd, PriceWaterhouseCoopers i Volvo Group, Unwersytet Erazma, szpital psychiatryczny Delta, Fundacja Przyjaciół Dzieci Nelsona Mndeli czy Światowy Fundusz Badań nad Rakiem. 8 sierpnia 2004 r. premier Jan Peter Balkenende nominował ją na Holenderskiego członka Komisji Europejskiej. 18 listopada 2004 r. Parlament Europejski zatwierdził ostatecznie skład Komisji pod wodzą Jose Manuela Barroso – Neelie Kroes otrzymała tekę komisarza ds. konkurencji. Musiała wcześniej zastrzec, że sprawy firm, z którymi była kiedyś związana nadzorować będą inni komisarze.

Neelie Kroes jest znana jako adwokat gospodarki wolnorynkowej. Ma reputację osoby, która jest bardzo zasadnicza w swoich poglądach, a decyzje podejmuje opierając się bardziej na gospodarczych realiach niż na niesprawdzonych teoriach naukowych i politycznych zależnościach. Jest ponoć dobrym negocjatorem. Powinno jej to pomóc w typowych dla komisarza ds. konkurencji sprawach jak międzynarodowe fuzje przedsiębiorstw i politycznie wrażliwe przypadki pomocy publicznej dla przedsiębiorstw. Pojawiają się też krytyczne wobec niej głosy. Dotyczą one zbyt silnych powiązań z wielkim biznesem, szczególnie w zestawieniu z funkcją strażnika konkurencji, czy przyznaniem Billowi Gatesowi w 1996 r. honorowego doktoratu, kiedy była rektorem Nyenrode University – dyrekcja ds. konkurencji zwalcza monopolistyczne praktyki Microsoftu, w marcu 2004 r. nałożyła na koncern 497 mln euro kary.