Tunezja - praktyczne informacje, porady, przepisy

• tunezja

TUNEZJA

REKLAMA

(Republika Tunezyjska)

Stolica: Tunis
Waluta: dinar tunezyjski (TND), 1 TND = 1000 milimów;
1 EUR = 1,81 TND; 1 USD = 1,15 TND;
1 PLN = 0,51 TND; 1 TND = 1,93 PLN (kurs z 2.04.2008)
Język urzędowy: arabski
Inne języki: tunezyjska odmiana języka arabskiego, francuski

WIZA, PRZEPISY WJAZDOWE. Od obywateli polskich wyma­gane są wizy bez względu na kraj zamieszkania. Obywatele polscy niezależnie od kraju, z którego rozpoczynają podróż, mogą wjeżdżać do Tunezji bez wizy tylko w ramach wyjazdów grupowych organizowanych przez biura podróży i pod warun­kiem przekroczenia granicy wraz z grupą, zgodnie z listą pasa­żerów linii lotniczych. Powrót powinien nastąpić na tych samych zasadach. Od turystów przekraczających granice indywidualnie – nawet z wykupionymi w biurze podróży biletami i świadczeniami w ramach wycieczki – wymagane są wizy. Dotyczy to szcze­gólnie osób przybywających do Tunezji promem. Wizy tranzytowe wydawane są na 24 godziny w tranzycie lotniczym i 48 godzin w tranzycie lądowym. Wizy wydawane są przez przedstawicielstwa dyplomatyczne i urzędy konsularne Tunezji. Maksymalny okres ważności wizy wynosi trzy miesiące. W przy­padku przedłużenia pobytu należy przedstawić przedłużoną rezerwację hotelu lub zgodę osoby zapraszającej. Łącznie pobyt turystyczny nie może trwać dłużej niż 3 miesiące. Przy wjeździe nie wymaga się biletu powrotnego ani posiadania określonej kwoty na czas pobytu. Paszport powinien być ważny co najmniej 3 miesiące po dacie deklarowanego powrotu. Wjazd do Tunezji powinien nastąpić na podstawie paszportu nie budzącego wątpliwości co do jego autentyczności. Wszelkie uszkodzenia mechaniczne dokumentu, zamazane dane osobowe, wizy czy pieczęcie mogą spowodować uciążliwą procedurę wyjaśniającą lub cofnięcie z granicy. Podjęcie pracy możliwe jest po uzyskaniu zezwolenia i karty czasowego pobytu. Zezwolenie na pracę za­łatwia pracodawca w Ministerstwie ds. Zatrudnienia, przy czym firmy zagraniczne mają zagwarantowaną w statucie możliwość zatrudniania cudzoziemców. Kartę pobytu załatwia zaintere­so­wany w wydziale ds. cudzoziemców w siedzibie guber­natora. W przypadku podjęcia studiów obowiązuje ta sama procedura, z tym że o wizę pobytową lub kartę pobytu (w zależności od okresu nauki) występuje zainteresowany, załączając zgodę Minis­terstwa Szkol­nictwa Wyższego i zaświadczenie z właściwej uczel­ni o goto­wości przyjęcia go na staż/studia. Wskazane jest uzys­ka­nie zgody na pracę, studia, staż przed wyjazdem do Tunezji, ponieważ zmiana statusu pobytu z turystycznego na jeden z wy­mie­nionych może okazać się skomplikowana. W przy­padku za­war­cia małżeństwa z obywatelem Tunezji uzyskanie karty stałego pobytu następuje automatycznie po przedłożeniu kontraktu o za­warciu małżeń­stwa. Małżeństwo z obywatelką Tunezji wymaga uzyskania zgody Ministerstwa ds. Religijnych. Wniosek do minis­terstwa de facto oznacza przejście wniosko­dawcy na islam.

 

PRZEPISY CELNE. Nie ma obowiązku deklarowania na granicy wwożonych środków płatniczych. Jest to jednak wskazane, jeśli zakłada się ewentualność wywozu nie wydanych dewiz w kwocie przekra­cej 1000 USD. Nie ma ograniczeń w wymianie dewiz na walutę miejscową. Nie wydane dinary można wymienić przy wylocie na dewizy po okazaniu karty pokładowej i dowodu wymiany dewiz na dinary. Zabroniony jest wywóz waluty tunezyjskiej. Dozwolony jest wwóz: rzeczy osobistych, 400 szt. papierosów lub cygar, 2 l alkoholu poniżej 25% i 1 l powyżej 25%, dwóch aparatów fotograficznych i 20 filmów, jednej kamery filmowej i 20 kaset.

 

PRZEPISY PRAWNE. Za posiadanie nawet minimalnej ilości narkotyków lub ich używanie grożą kary wieloletniego więzienia.

 

MELDUNEK. Istnieje obowiązek meldunkowy. Przy pobytach w hotelach następuje to automatycznie. W innych sytuacjach obowiązek ten ciąży na osobie zapraszającej.

 

UBEZPIECZENIE. Obowiązuje zielona karta. Ubezpieczenie oso­bo­we jest nieobowiązkowe, choć wskazane – najlepiej z ubezpie­czeniem dodatkowym ze względu na wysokie koszty leczenia.

 

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. W Tunezji nie występuje zagrożenie epidemiologiczne, nie ma więc obowiązku szczepień przed­wyjazdowych. Wskazane są jednak szczepienia przeciw polio i tężcowi. Przy wwozie zwierząt wymagane są bez­względnie weterynaryjne certyfikaty zdrowia i szczepień. Należy się również zaopatrzyć w lekarstwa na wypadek ewentualnych dolegliwości przewodu pokarmowego związanych ze zmianą diety i wody. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia tego rodzaju dolegliwości, podczas pobytu w Tunezji trzeba pić wodę butel­kowaną oraz stołować się w restauracjach co najmniej średniej kategorii. Wizyta u lekarza kosztuje 30–40 TND. Doba w szpitalu publicznym kosztuje 30–50 TND, a w prywatnym, z uwzględ­nieniem ewentualnych kosztów leczenia, od 200 TND. Nie zale­ca się korzystania z publicznej służby zdrowia. W przy­padku lżejszych chorób wskazane jest, zwłaszcza w dużych miastach, korzystanie z porad farmaceutów. Apteki reprezentują tu wysoki standard i dysponują szeroką gamą leków zachod­nio­europejskich.

 

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW. Respektowane jest polskie prawo jazdy. Na drogach należy zachować szczególną ostrożność – Tunezyjczycy swobodnie traktują przepisy ruchu drogowego, a stan techniczny pojazdów nie zawsze jest dobry.

 

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. Nie ma ograniczeń. Jedynie w przy­padku indywidualnych wyjazdów na Saharę należy dla własnego bezpieczeństwa zgłosić taki wyjazd na policji w miejsco­wości graniczącej z pustynią. Można podróżować koleją – istnieją po­łączenia między większymi miastami. Na północy kraju, gdzie sieć kolejowa jest mniej rozwinięta, rozbudowana jest sieć połączeń autobusowych linii SNTRI. Autobusy te mają klimatyzację i dość wysoki standard. Można też podróżować taksówkami między­miasto­wymi. Są one z reguły wynajmowane przez kilka osób, co znacznie zmniejsza koszty podróży. Zaleca się korzystanie z usług renomowanych biur podróży – należy sprawdzić zawarty w pro­ponowanym kontrakcie zakres ich odpowiedzialności za oferowane usługi. Niższa cena promocyjnych ofert turystycznych może ozna­czać gorszy standard usług (noclegi, wyżywienie); z tych względów wskazane jest m.in. wynajmowanie hoteli co najmniej trzy­gwiazdkowych. Hotele nie ponoszą odpowie­dzial­ności za rze­czy wartościowe pozostawione w pokojach (w tym dokumenty). W związku z częstymi kradzieżami, nawet w renomowanych hote­lach, zaleca się korzystanie z sejfów (cena wynajmu wynosi 2–3 TND za dobę). W dużych miastach Tunezji można korzystać ze środków komunikacji miejskiej (głównie autobusy, taksówki). Koszty przejazdu nimi zależą od długości trasy (strefy) i wahają się od 0,350 do 0,720 TND. Wynajem miejskiej taksówki jest bezpieczniejszy i stosunkowo tani. Istnieje możliwość kupna biletów tygodniowych. Można też wynająć samochód (40–70 EUR za dzień + kaucja ok. 1000 TND).

 

BEZPIECZEŃSTWO. Tunezja jest krajem bezpiecznym, jednak ze względu na sytuację w regionie zaleca się uwzględnienie ewentualnych komunikatów Ministerstwa Spraw Zagranicznych na temat warunków bezpieczeństwa w tym kraju, a w razie wątpliwości należy kontaktować się z Ambasadą RP w Tunisie.

Tunezję odwiedza co roku ponad 140 tys. polskich turystów. Do chwili obecnej nie zaobserwowano oznak pla­no­wania zama­chów terrorystycznych na turystów. Często zdarza­ją się kradzieże kie­szonkowe (zwłaszcza na bazarach, placach, a także w środkach komunikacji publicznej) oraz napady rabun­kowe na turystów. Należy zatem unikać zatłoczonych miejsc, nie nosić przy sobie dokumentów (wystarczy kopia paszportu) ani dużych sum pieniędzy. Zaleca się również unikanie dużych skupisk ludności oraz miejsc kultu religijnego.

W przypadku utraty pieniędzy ambasada może pośredniczyć w skontaktowaniu się z rodziną lub przyjaciółmi w kraju. W szczególnie uzasadnionych przypadkach (jeśli nie ma innych możliwości przekazania pieniędzy) może wypłacić poszko­dowanemu kwotę, jaka zostanie uprzednio wpłacona przez jego krewnych lub przyjaciół na konto MSZ w Warszawie. Nie zaleca się indywidualnego podróżowania w nieturystycznych regionach graniczących z Algierią.

 

RELIGIA, OBYCZAJE. Tunezja jest krajem muzułmańskim i choć spożywanie alkoholu nie jest zabronione, nie należy tego czynić w miejscach publicznych i w lokalach gastronomicznych nie ma­jących licencji na jego sprzedaż. W czasie świętego miesiąca ramadan należy również w ciągu dnia unikać spożywania pokar­mów i picia napojów oraz palenia papierosów na ulicach, gdyż może to spowo­dować nieprzychylne reakcje ze strony Tunezyj­czyków. Odradza się noszenie przez kobiety zbyt swobodnych ubiorów w miejscach publicz­nych, np. na bazarach, w pobliżu meczetów czy w miejsco­wościach rzadko odwiedzanych przez turystów.

 

ŚWIĘTA. Święta państwowe: 1 stycznia – Nowy Rok, 20 marca – Święto Niepodległości, 21 marca – Święto Młodzieży, 9 kwietnia – Święto Męczenników, 1 maja – Święto Pracy, 25 lipca – Święto Republiki, 13 sierpnia – Święto Kobiet, 7 listopada – Święto Wielkiej Przemiany. Ponadto obchodzone są święta religijne. Dniem ustawowo wolnym od pracy jest w Tunezji niedziela. Zazwyczaj w niedziele i święta państwowe sklepy i restauracje są otwarte jak w dzień powszedni, natomiast zamknięte są wszystkie urzędy. W Tunezji obchodzone są: święto ofiarowania i święto z okazji zakończenia ramadanu. Są to święta dwudniowe, ruchome. W przypadku święta z okazji zakończenia ramadanu termin jego rozpoczęcia ogłaszany jest w przeddzień wieczorem. W czasie świąt religijnych, szczególnie pierwszego dnia, zamk­nięte są wszystkie sklepy, restauracje i urzędy. W drugi dzień świąt otwarte są niektóre restauracje i duże sklepy samo­obsłu­gowe (Monoprix, Géant, Carrefour). Inne święta religijne, też ruchome, to muzułmański Nowy Rok, ogłaszany w przeddzień, oraz dzień urodzin proroka Mahometa. Święta te nie są jednak obchodzone tak uroczyście i zazwyczaj placówki usługowo­-handlowe są wówczas otwarte.

 

PRZYDATNE INFORMACJE:

•   W powszechnym użyciu są międzynarodowe karty kredytowe VISA, MasterCard czy Maestro. W większych miastach znaj­dują się bankomaty.

•   Turyści praktycznie nie mają możliwości uzyskania zwrotu podatku VAT. Wyjątek stanowią zakupy dokonywane w skle­pach narodowego biura rzemiosła (Artisanat), w których po uprzedzeniu, że zakupiony towar przeznaczony jest na wywóz za granicę, odliczany jest podatek VAT.

•   W miejscowościach turystycznych można się porozumieć w języku francuskim, angielskim, włoskim i niemieckim.

•   W lipcu i sierpniu oraz w czasie ramadanu urzędy pracują do godziny 14.00. W ramadanie sklepy otwarte są do godziny 15.00, 16.00; zamknięte są w ciągu dnia restauracje i kawiarnie poza hotelowymi (wyższych kategorii) i nielicznymi miejskimi dla osób nie obchodzących ramadanu. Kawiarnie i restauracje otwierane są wieczorem ok. 20.00, 21.00 (godziny ich otwarcia uzależnione są od zachodu słońca).

•   W zwykłe dni sklepy otwarte są zazwyczaj do godziny 19.00 (z wyjątkiem dużych sklepów, które są czynne dłużej). W sezo­nie turystycznym w miejscowościach turystycznych sklepy pracują dłużej, nawet do godziny 24.00.

•   Urzędy pracują od poniedziałku do czwartku w godzinach 8.30–13.00 i 15.00–17.30, w piątki od 8.30 do 13.00, a w soboty od 8.30 do 13.30.

•   Banki czynne są od poniedziałku do piątku w godzinach 8.00–16.00 z przerwą południową między 12.00 a 14.00.

•   Urzędy pocztowe pracują od poniedziałku do czwartku od 8.00 do 17.00 z przerwą od 12.00 do 14.00. W piątki i soboty pracują od 8.00 do 12.00 bez przerwy.

na podstawie: msz.gov.pl