Władimir Putin

• putin
• rosja

Władimir Putin – (polityk rosyjski, przywódca państwa od 1999 roku: (początkowo jako premier, później kierował Federacją po niespodziewanej rezygnacji prezydenta Jelcyna (31 grudnia 1999 roku), wybrany na prezydenta w marcu 2000 roku w I turze wyborów) – urodzony 7 października 1952 roku w Leningradzie. Był jedynakiem w biednej, urzędniczej rodzinie. W młodości trenował wschodnie sztuki walki – z tego czasu pozostał mu czarny pas w dżudo. Jako młodzieniec zgłosił się do służby w wywiadzie radzieckim - KGB, jednak jego podanie odrzucono. W 1970 roku rozpoczął studia prawnicze na Wydziale Prawa na Uniwersytecie Leningradzkim. W 1975 roku trafił do KGB. W dziewięć lat później, w 1984 roku, skierowano Putina do Drezna w NRD, gdzie prowadził działalność szpiegowską, ukierunkowaną na wywiad gospodarczy. W tym samym czasie pojął za żonę germanistkę Ludmiłę. W 1986 i 1987 roku państwo Putinowie świętowali narodziny córek. Do 1990 roku Putin dosłużył się stopnia podpułkownika. W 1990 roku powrócił do kraju. Osiadł w Petersburgu, gdzie przyłączył się do reformatorskiej ekipy mera miasta Anatolija Sobczaka. W 1995 roku kierował sztabem wyborczym bloku Nasz Dom – Rosja. W sierpniu 1996 roku mianowany zastępcą Kierownika Administracji Prezydenta Federacji Rosyjskiej. W marcu 1997 roku zostaje naczelnikiem Głównego Zarządu Kontrolnego Prezydenta FR. W czerwcu 1997 roku Putin uzyskuje tytuł „kandydata nauk”(odpowiada to polskiemu stopniu doktora) po obronie pracy w Instytucie Górnictwa w Petersburgu. 24 lipca 1998 roku prezydent Jelcyn mianuje Putina dyrektorem Federalnej Służby Bezpieczeństwa – spadkobierczyni osławionej KGB. Sukcesy w kierowaniu tajnymi służbami torują Putinowi drogę do stanowiska premiera (16 sierpień 1999 roku). Zanim jeszcze świat zdołał go dobrze poznać (ostatnie lata rządów Jelcyna to okres "karuzeli kadrowej" na najwyższych stanowiskach w Rosji), niespodziewanie Putin stał się pierwszą osobą w państwie - a wkrótce potem stanął oficjalnie na jego czele. Został namaszczony jako następca na stanowisku prezydenta FR przez żegnającego się z urzędem Jelcyna. Już od października 1999 roku (jako premier) przeprowadza udaną ofensywę wojsk rosyjskich w Czeczenii, czym zaskarbia sobie sympatię i szacunek Rosjan. Zaś 31 grudnia 1999 obejmuje najwyższy urząd w państwie po dymisji Borysa Jelcyna (jako p.o. prezydenta). W przyspieszonych wyborach 26 marca 2000 roku zdobywa 52,94 proc. głosów. Prezydentura Putina upływa pod znakiem silnych rządów, centralizacji państwa, waki z oligarchami i niepokojów w Czeczenii. Putinowi sprzyja także międzynarodowa koniunktura gospodarcza: utrzymujące się wysokie ceny na surowce energetyczne spowodowały poważny zastrzyk finansowy dla rosyjskiej gospodarki, która odnotowuje pod jego rządami dużą dynamikę rozwoju. Putin, po okresie rządów Jelcyna, charakteryzujących się pluralizmem i otwartością, ale także i chaosem wewnętrznym oraz relatywnym osłabieniem pozycji miedzynarodowej państwa rosyjskiego, zdołał przywrócić Rosji równowagę i pewność siebie. Krytycy wskazują jednak, że stało się to między innymi kosztem poziomu swobód obywatelskich, ograniczania wolności mediów. Brak jest także przekonującego rozwiązania politycznego problemów Rosji na Północnym Kaukazie. Po 11 września 2001 roku Putin nie waha się poprzeć USA w wojnie z terroryzmem. W kolejnych wyborach - 14 marca 2004 roku - na prezydenta Putina głosuje już 71 proc. wyborców. Druga - i według konstytucji rosyjskiej ostatnia - kadencja prezydencka Putina kończy się w 2008 roku. Jaka będzie rola Putina - polityka w kwiecie wieku - w państwie po 2008 roku, pozostaje jedną z większych zagadek rosyjskiej tranformacji.