National Iranian Oil Company, NIOC
Historia
National Iranian Oil Company została założona w 1951 roku pod kierownictwem premiera Mohammada Mossadegha wskutek nacjonalizacji Anglo-Irańskiej Kompanii Naftowej. W 1953 roku przemianowano ją na konsorcjum międzynarodowych spółek: 40 procent było w posiadaniu Anglo-Irańskiego holdingu, 40 procent udziałów należało do 5 amerykańskich firm, a Royal Dutch/Shell oraz Compagnie Francaise de Petroles odpowiadały za 10 procent każda. Konsorcjum dzieliło zyski z rządem irańskim pół na pół, jednak – jak mówi tekst na stronie NIOC – „zwycięstwo Rewolucji Islamskiej anulowało podjętą w 1953 roku umowę i wszystkie związane z nią regulacje. Przejęcie władzy przez Republikę Islamską doprowadziło do zwolnienia zagranicznych pracowników zatrudnionych w przemyśle naftowym i przejęcie biznesu w całości przez Irańczyków.
Działaność
Spółka państwowa National Iranian Oil Company jest odpowiedzialna za irański przemysł wydobycia i produkcji ropy naftowej oraz gazu naturalnego, a także za ich sprzedaż i marketing.
Obecne zdolności produkcyjne NIOC przekraczają 4 miliony baryłek ropy naftowej i 500 milionów metrów sześciennych gazu ziemnego. W 2008 roku średnie koszty wydobycia ropy były niższe niż 5 dolarów za baryłkę, dzięki czemu zyski przedsiębiorstwa sięgnęły wówczas ponad 51 miliardów dolarów.
Firma osiąga największe korzyści i wyprzedza inne przedsiębiorstwa ze swojej branży dzięki swoim nowoczesnym jednostkom wydobywającym ropę naftową na trzech wyspach: Kharg, Lavai i Sirri. W zależności od branży przemysłu korzysta ona z 50-80 procent fabryk i sprzętu (w tym rafinerii, rurociągów, platform off-shore i innych narzędzi wydobywczych) produkowanego w kraju.
Od 1995 roku NOIC dokonała znaczących odkryć w zakresie wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego, których zasoby sięgają 84 miliardów baryłek ropy oraz przynajmniej 5 tysięcy kilometrów sześciennych gazu. Największe odkryte w ciągu ostatnich lat pola naftowe to Azadegan oraz Yadavaran.
Na podstawie: mbendi.com, nioc.ir, wikipedia.org