Portal Spraw Zagranicznych psz.pl




Portal Spraw Zagranicznych psz.pl

Serwis internetowy, z którego korzystasz, używa plików cookies. Są to pliki instalowane w urządzeniach końcowych osób korzystających z serwisu, w celu administrowania serwisem, poprawy jakości świadczonych usług w tym dostosowania treści serwisu do preferencji użytkownika, utrzymania sesji użytkownika oraz dla celów statystycznych i targetowania behawioralnego reklamy (dostosowania treści reklamy do Twoich indywidualnych potrzeb). Informujemy, że istnieje możliwość określenia przez użytkownika serwisu warunków przechowywania lub uzyskiwania dostępu do informacji zawartych w plikach cookies za pomocą ustawień przeglądarki lub konfiguracji usługi. Szczegółowe informacje na ten temat dostępne są u producenta przeglądarki, u dostawcy usługi dostępu do Internetu oraz w Polityce prywatności plików cookies

Akceptuję
Back Jesteś tutaj: Home

Serhij Tihipko


15 grudzień 2009
A A A

Serhij Tihipko jest odbierany na Ukrainie jako człowiek spoza „układu”. Lider partii „Silna Ukraina” może stać się czarnym koniem wyborów.
Image
Serhij Tihipko (fot. tigipko.com)
Serhij Tihipko urodził się 13 utego 1960 r. w ukraińskiej wiosce Dragoneszty, która administracyjnie wchodziła w skład ówczesnej Mołdawskiej SSR. W 1982 ukończył Instytut Metalurgiczny w Dniepropietrowsku, po czym odbył służbę wojskową. Od 1991 r. rozpoczął karierę w biznesie – początkowo piastował funkcję zastępcy przewodniczącego rady nadzorczej banku „Dniepr”, a następnie założył „PrywatBank” i zasiad w fotelu prezesa. Do polityki wkroczył po raz pierwszy w 1994 r. kiedy został nieoficjalnym doradcą prezydenta Leonida Kuczmy w sprawach polityki pieniężnej. Od 1997 r. piastował funkcję zastępcy szefa Ministerstwa Gospodarki, od 1999 do 2000 r. w rządzie Wiktora Juszczenki kierował tymże ministerstwem. Dwukrotnie w wyborach dostał się do Najwyższej Rady jako deputowany. Z mandatu poselskiego zrezygnował w 2002 r., gdy został mianowany na prezesa Narodowego Banku Ukrainy. W 2004 r. odpowiadał za kampanię wyborczą Wiktora Janukowycza, ale w trakcie tzw. pomarańczowej rewolucji zrezygnował zarówno z tej funkcj, jak i z kierowania NBU. W 2008 r. był doradcą premiera Ukrainy w sprawach socjalnych.