Dmytro Tabacznyk - ukraiński minister oświaty i nauki
03 styczeń 2011
-
Stefan Dmitruk
{mosimage}Żaden z ukraińskich polityków nie wzbudza tyle kontrowesji co obecny minister oświaty i nauki. Poniżej prezentujemy jego biogram.
Dmytro Tabacznyk urodził się 26 listopada 1963 r. w Kijowie. Jest synem Włodzimierza Tabacznyka – inżyniera lotniczego i Ałły Tabacznyk – inżyniera budowlanego.
Ukończył Uniwersytet Kijowski im. Tarasa Szewczenki w 1986 r. W 1991 r. został doktorem nauk historycznych (praca pt. „Masowe represje w Ukrainie w drugiej połowie lat 30 i na początku lat 40 XX w.”). Tytuł profesora nauk społecznych uzyskał w 1997 r. za rozprawę opublikowaną w 1995 r. pt. „Fenomen totalitarno-represyjnego społeczeństwa w latach 20 – 50 XX w.”, zaś w 2000 r. otrzymał tytuł akademika Narodowej Akademii Nauk Prawniczych Ukrainy. Jako naukowiec jest autorem lub współautorem ponad 400 prac.
Pracę rozpoczął jako kopista w Centralnym Państwowym Archiwum Fotodokumentów Ukrainy. Później był młodszym pracownikiem Instytutu Historii Ukrainy Państwowej Akademii Nauk w Kijowie. Między 1990 a 1994 r. zasiadał w kijowskiej Radzie Miejskiej. Kierownik służby prasowej Gabinetu Rady Ministrów (grudzień 1992 – marzec 1993 r.), I zastępca przewodniczącego Państwowego Komitetu Ukrainy ds. prasy, wydawnictw, poligrafii i wydań książkowych. W 1994 r. kierował kampanią wyborczą Leonida Kuczmy. Po wyborach prezydenckich był przewodniczącym Administracji Prezydenta Ukrainy, a między 1997 a 1998 r. doradca prezydenta Kuczmy.
Był jednym z liderów partii „Trudowa Ukraina” Wiktora Pinczuka (1999-2005), a od 2006 r. jest związany z Partią Regionów. Dwukrotnie piastował funkcję wicepremiera w rządach Wiktora Janukowycza (2002-2005 r. i 2006-2007 r.), trzykrotnie zostawał deputowanym do Werhownej Rady Ukrainy (III – V kadencja). 11 marca 2010 r. został ministrem oświaty i nauki ukraińskiego w gabinecie Mykoły Azarowa.
Odznaczony orderami: Bohdana Chmielnickiego III stopnia (1999 r.), księcia Jarosława Mądrego V stopnia (2003 r.), św. księcia Włodzimierza I stopnia, św. Nestora Letopiśca I stopnia oraz 7 medalami ZSRR i Ukrainy.
W życiu prywatnym mąż Tatiany Nazarowej (ur. 1960 r.) – aktorki Narodowego Akademickiego Teatru Dramatu Rosyjskiego im. Łesi Ukrainki.
Wiele kontrowersji wzbudzały antyukraińskie hasła lansowane przez D. Tabacznyka. Obecny minister oświaty głosił m. in. że: należy zacieśniać relacje rosyjsko-ukraińskie, Stepan Bander i Roman Szuchewycz to „poplecznicy” hitlerowskich Niemców i odmawiał im tytułów bohaterów narodowych, Ukraińcy z Galicji nie mają prawa do bycia narodem w ramach tzw. Wielkiej Ukrainy, termin ludobójstwa Ukraińców podczas Wielkiego Głodu wymyślili zachodnioeuropejscy historycy, należy zrównać pozycję j. rosyjskiego i j. ukraińskiego, określał jako włączenie aneksję Ukrainy Zachodniej do ZSRR we wrześniu 1939 r. Dość znaną sprawą było publiczne oskarżenie wysunięte przez Borysa Kolesnikowa, który oskarżył D. Tabacznyka o kradzież dzieł sztuki z jednego z ukraińskich muzeów.
Pracę rozpoczął jako kopista w Centralnym Państwowym Archiwum Fotodokumentów Ukrainy. Później był młodszym pracownikiem Instytutu Historii Ukrainy Państwowej Akademii Nauk w Kijowie. Między 1990 a 1994 r. zasiadał w kijowskiej Radzie Miejskiej. Kierownik służby prasowej Gabinetu Rady Ministrów (grudzień 1992 – marzec 1993 r.), I zastępca przewodniczącego Państwowego Komitetu Ukrainy ds. prasy, wydawnictw, poligrafii i wydań książkowych. W 1994 r. kierował kampanią wyborczą Leonida Kuczmy. Po wyborach prezydenckich był przewodniczącym Administracji Prezydenta Ukrainy, a między 1997 a 1998 r. doradca prezydenta Kuczmy.
Był jednym z liderów partii „Trudowa Ukraina” Wiktora Pinczuka (1999-2005), a od 2006 r. jest związany z Partią Regionów. Dwukrotnie piastował funkcję wicepremiera w rządach Wiktora Janukowycza (2002-2005 r. i 2006-2007 r.), trzykrotnie zostawał deputowanym do Werhownej Rady Ukrainy (III – V kadencja). 11 marca 2010 r. został ministrem oświaty i nauki ukraińskiego w gabinecie Mykoły Azarowa.
Odznaczony orderami: Bohdana Chmielnickiego III stopnia (1999 r.), księcia Jarosława Mądrego V stopnia (2003 r.), św. księcia Włodzimierza I stopnia, św. Nestora Letopiśca I stopnia oraz 7 medalami ZSRR i Ukrainy.
W życiu prywatnym mąż Tatiany Nazarowej (ur. 1960 r.) – aktorki Narodowego Akademickiego Teatru Dramatu Rosyjskiego im. Łesi Ukrainki.
Wiele kontrowersji wzbudzały antyukraińskie hasła lansowane przez D. Tabacznyka. Obecny minister oświaty głosił m. in. że: należy zacieśniać relacje rosyjsko-ukraińskie, Stepan Bander i Roman Szuchewycz to „poplecznicy” hitlerowskich Niemców i odmawiał im tytułów bohaterów narodowych, Ukraińcy z Galicji nie mają prawa do bycia narodem w ramach tzw. Wielkiej Ukrainy, termin ludobójstwa Ukraińców podczas Wielkiego Głodu wymyślili zachodnioeuropejscy historycy, należy zrównać pozycję j. rosyjskiego i j. ukraińskiego, określał jako włączenie aneksję Ukrainy Zachodniej do ZSRR we wrześniu 1939 r. Dość znaną sprawą było publiczne oskarżenie wysunięte przez Borysa Kolesnikowa, który oskarżył D. Tabacznyka o kradzież dzieł sztuki z jednego z ukraińskich muzeów.
Na podst.:
A. M. Eliasz, Ukraina. Portret Dmytro Tabacznyka, w: gazeta.pl
Z. Szczerek, „A Galicję oddać Polsce!”, w: „Tygodnik Powszechny” (tygodnik.onet.pl)
nbuv.gov.ua, fakty.interia.pl
A. M. Eliasz, Ukraina. Portret Dmytro Tabacznyka, w: gazeta.pl
Z. Szczerek, „A Galicję oddać Polsce!”, w: „Tygodnik Powszechny” (tygodnik.onet.pl)
nbuv.gov.ua, fakty.interia.pl
Wolność w szwedzkim modelu państwa opiekuńczego
