Norwegia - rynek gazu
22 grudzień 2009
Od 1994 r. produkcja gazu ziemnego w Norwegii systematycznie wzrasta, w 2008 r. wyprodukowano go 3,5 biliona stóp sześciennych (Tcf). Pomimo częściowego wyeksploatowania złóż na Morzu Północnym systematyczne zwiększanie wydobycia gazu jest możliwe dzięki nowym odwiertom na Morzu Barentsa i Morzu Norweskim. Największe ilości gazu w Norwegii (ok. 60 procent) znajdują się na polu Troll. Kolejne wielkości złoża gazu obecne są w Ermen Lange, Sleipner Ost, Asgard i Oseberg. Zwiększenie wydobycia surowca z terenów północnych jest znacznie utrudnione przez nieustabilizowaną granicę morską z Federacją Rosyjską, aczkolwiek 5 lipca 2009 r. rosyjski Gazprom podpisał ze Statoil Memorandum o Porozumieniu odnośnie współpracy przy rozwijaniu złóż w rejonie Morza Arktycznego. 
Podobnie jak w przypadku ropy naftowej dominującym graczem w norweskim przemyśle gazowym jest firma Statoil, aczkolwiek Norwegowie chętnie podpisują umowy z zagranicznymi koncernami (m.in. ExxonMobil, ConocoPhillips, czy Total). Za całą logistykę związaną z przesyłem i magazynowaniem gazu odpowiada państwowa firma Gassco.
Norwegia wyeksportowała w 2008 r. ok. 3,3 Tcf gazu ziemnego głównie za pomocą rozbudowanej sieci rurociągów. Niewielka ilość LNG (gazu w postaci płynnej) jest transportowana tankowcami. Skandynawowie są drugim co do wielkości dostarczycielem tego surowca do Unii Europejskiej. Najwięcej norweskiego gazu trafia do Niemiec, Wielkiej Brytanii i Francji.
Norwegia posiada największy w Europie terminal LNG znajdujący się w Melkoya. Instalacje zostały oddane do użytku w 2007 r. Terminal posiada moce przesyłowe na poziomie 200 miliardów stóp sześciennych (Bcf), w 2008 r. wykorzystano niecałą połowę tej optymalnej wartości.
Wolność w szwedzkim modelu państwa opiekuńczego
