Wiktor Janukowicz
Wiktor Fiedorowicz Janukowicz urodził się 9 lipca 1950 r. w mieście Jenakijewo w obwodzie Donieckim w radzieckiej Ukrainie. Pochodzi z rodziny robotniczej. Jego ojciec był maszynistą kolejowym. Matka umarła, gdy chłopiec miał zaledwie 2 lata.
Pracę zawodową rozpoczął Janukowicz w wieku 19 lat jako spawacz-gazownik. W wieku 17 i 19 lat miał dwie „przygody” z wymiarem sprawiedliwości (za pierwszym razem odsiedział wyrok w więzieniu dla młodocianych, w 1970 r. został aresztowany za spowodowanie poważnych uszkodzeń cielesnych), lecz w 1978 r. prezydium donieckiego sądu obwodowego uchyliło oba zarzuty. Sprawa kryminalnej przeszłości jest jednak nie do końca jasna i rzuca się cieniem na późniejsze dokonania przyszłego premiera, istnieją bowiem także sensacyjne relacje byłych więźniów, jakoby Janukowicz przesiedział za kratkami aż 4 lata, a skazany miał być jakoby na 6 lat za kradzież. Trudno jest jednak zweryfikować prawdziwość tych zarzutów.
W 1973 r. Janukowicz ukończył Jenakijewskie technikum górnicze, a w 1980 r. Doniecki Instytut Politechniczny. Jego kariera naukowa rozwijała się: studiował w Ukraińskiej Akademii Handlu Zagranicznego, został magistrem prawa międzynarodowego, a także doktorem nauk ekonomicznych (temat rozprawy doktorskiej: „Zarządzanie rozwojem infrastrukturalnym dużego regionu przemysłowego”) i profesorem.
Już w wieku 26 lat Janukowicz kierował częścią transportową przedsiębiorstwa Ordżonikidzeugol (w późniejszym czasie otrzymał tytuł „wybitnego pracownika transportu Ukrainy”). W ciągu kolejnych 20 lat zajmował dyrektorskie stanowiska wielu firm produkcyjnych i transportowych usytuowanych w obwodzie donieckim (m.in. Donbastransriemont, Ukrugljepromtrans).
Karierę polityczną rozpoczął w 1982 r. jako zastępca szefa rady w małej miejscowości w pobliżu Jenakijewo. W sierpniu 1996 r. został wiceszefem administracji Obwodu Donieckiego. Od 14 maja 1997 r. do listopada 2002 r. Janukowicz sprawował zaś urząd szefa administracji w tymże obwodzie, był także deputowanym do Donieckiej Rady Obwodowej. Dał się poznać jako sprawny administrator tego kluczowego z gospodarczego punktu widzenia, przemysłowego regionu Ukrainy. Związany z Partią Regionów (wraz z koalicjantami uzbierała 11,77 % głosów w wyborach 2002 r., co dało 3-cie miejsce w parlamencie), a w kwietniu 2003 r. Janukowicz został liderem tego bloku.
21 listopada 2002 r. został premierem Ukrainy. W wywiadzie udzielonym M. Wojciechowskiemu z Gazety Wyborczej pytany o sprawę drażliwych podziałów na wschodnią i zachodnią Ukrainę mówił:
„Jeżeli zaś chodzi o rząd, to głównym kryterium powinna być fachowość, a nie pochodzenie. Główną cecha urzędnika powinien być profesjonalizm, a nie kryteria partyjne czy regionalne. W moim rządzie jest kilku ministrów z zachodniej Ukrainy, z którymi współpracuje mi się bardzo dobrze i których uważam za wspaniałych fachowców”.
Pomimo takich pojednawczych deklaracji, jest jednak powszechnie uważany raczej za reprezentanta rosyjskojęzycznej ludności ze wschodu i południa kraju (sam przyznaje, że język ukraiński zna słabo). Dąży do zintensyfikowania współpracy gospodarczej w ramach Wspólnej Przestrzeni Gospodarczej z Rosją, Białorusią i Kazachstanem, ostrożnie wypowiadając się na temat ewentualnej integracji Ukrainy z ugrupowaniami zachodnimi (UE, NATO).
W 2004 r. został kandydatem obozu rządzącego w wyborach prezydenckich.
W wolnym czasie Janukowicz to zapalony myśliwy. Hoduje także gołębie i ma kilka psów. Interesuje się sportem (jest również szefem Komitetu Olimpijskiego Ukrainy), a w szczególności tenisem ziemnym i piłka nożną. Lubi szybkie samochody (brał udział w rajdach). Ceni lekturę książek o charakterze encyklopedycznym, biografii postaci historycznych a także Biblii.
Jest żonaty (żona – Ludmiła, zajmuje się prowadzeniem gospodarstwa domowego; związek małżeński zawarli w 1972 r.) i ma dwóch synów (Aleksander ur. 1973 r. jest dentystą i Wiktor ur. 1981 r. obecnie studiuje na donieckim uniwersytecie).
Wolność w szwedzkim modelu państwa opiekuńczego
