Dorota Smoleńska: Włochy 2012
Ostatni okres był trudny dla Unii Europejskiej, spory i krytyka jej działalności dotknęły każde z krajów członkowskich. Włochy były jednym z najsilniejszych oponentów wobec programów i projektów Unii. W roku 2011 premier Włoch odrzucił politykę i zmiany jakie proponowano w ramach współpracy krajów UE. Planowano wprowadzić w kraju zmiany bez udziału innych krajów europejskich. Zmiany wewnętrzne miały być ukierunkowane na poprawę sytuacji w tym kraju, a nie utrzymanie współpracy w skali międzynarodowej.
Problemy jakie pojawiły się we Włoszech w roku 2011 to wzrost bezrobocia, spadek w handlu krajowym i zagranicznym oraz wzrost inflacji. Państwo przeznaczyło na dofinansowania i dotacje znaczne sumy jednak zbyt niska sprzedaż i wzrost kosztów nie pozwalał na wyjście z recesji wielu firm. Wzrost kosztów kredytów oraz problemy z finansowaniem działalności wzmocniły recesję gospodarczą. Firmy nie były w stanie utrzymać dotychczasowej polityki oraz sposobu gospodarowania. W efekcie spadła produkcja przemysłowa, zapotrzebowanie na usługi oraz liczba zatrudnionych. Zmiany dotyczyły również zarządzania i gospodarowania kapitałem (zarówno własnym jak kredytowym).
W roku 2011 Włochy ograniczyły współpracę z Unią Europejską w zakresie opracowania polityki Europejskiego Banku Centralnego oraz euro. Unia jest jednak mocno powiązana poprzez wspólną walutę i szeroko rozwinięty handel oraz programy współpracy. Odrzucenie współpracy unijnej to odrzucenie udziału w budowaniu i reformowaniu gospodarki oraz rynku. Wiele zmian można wprowadzić wewnątrz kraju, ale rozbudowana współpraca unijna i międzynarodowa wymaga zaangażowania na forum międzynarodowym.
Rok 2012 ma być okresem zmian i nowej polityki międzynarodowej, unijnej. Po rezygnacji wieloletniego premiera Włoch S. Berlusconiego, dawna opozycja zaprezentowała nowe projekty dla utrzymania gospodarki poprzez politykę wewnętrzną oraz projekt współpracy z unią. Włochy planują na najbliższy rok aktywne włączeni się w działania UE, w zakresie ryku finansowego oraz programów współpracy (handel, kwalifikacje, inwestycje oraz produkcja i usługi). Poprawa sytuacji Włoch wymaga wzmocnienia pozycji na forum międzynarodowym oraz odbudowania relacji i powiązań międzynarodowych. Sposób prowadzenia polityki zagranicznej został zmieniony. Obecny premier Moni zapowiada wprowadzenie i zaangażowanie Włoch w działania UE. Dotyczą one polityki finansowej i finansowania oraz współpracy na rynku handlowym, przemysłowym i usługowym.
Recesja znacznie ograniczyła współpracę gospodarczą i inwestycyjną. Odbudowa relacji w sektorach i branżach w Europie oraz finansowanie projektów krajowych i zagranicznych jest dla Włoch celem priorytetowym. Aktywność na forum unijnym jest narzędziem i środkiem do tego celu. Zaangażowanie i pozycja w Unii jest metodą na zdobycie nowych rynków i partnerów gospodarczych. Włochy są krajem o bogatym doświadczeniu w zakresie zarządzania i produkcji, udział w pracach Unii jest korzystny dla innych członków. Kapitał inwestycyjny w tym kraju pozwala na stopniowy wzrost inwestycji za granicą. Wizerunek i pozycja w Europie ma przyciągnąć nowych inwestorów i nowe projekty.
W Unii Europejskiej poprzez inwestycje i otwarcie rynków zbytu są ograniczane efekty recesji i osłabienia na rynku. Zmiany technologiczne oraz nowa polityka gospodarowania i zarządzania kapitałem, produkcją i usługami są wprowadzane, w roku 2012 proces ten utrzyma się w całej UE. Włochy korzystają ze środków inwestycyjnych krajów członkowskich. Zyski z handlu międzynarodowego oraz międzynarodowa polityka gospodarowania i zarządzania przynosi wymierne korzyści. Włochy mają na arenie międzynarodowej utartą markę, pozycje i wizerunek. Wykorzystanie szans jakie stworzyła Unia są stałym elementem gospodarowania i planowania dla Włoch.
Europejscy rolnicy mierzą się z wieloma problemami
Zatrzymanie imigracji przez Tunezję to nie tylko koszt finansowy
Słoweńcy znów wybrali zupełnie nową siłę
W Serbii zaczęła się powyborcza układanka 
