Polska polityka wschodnia

• białoruś
• polityka
• polska
• rosja
• ukraina
• _polska
• _rosja
• _ukraina
• _wschod24

Polska, ze względu na swoje położenie geograficzne od najdawniejszych czasów pełniła rolę swego rodzaju „łącznika” pomiędzy Europą Zachodnią i Wschodnią. Położenie na pograniczu dwóch kręgów kulturowych ma swoje wady i zalety, warunkuje także politykę zagraniczną kraju, który znajduje się w takiej sytuacji: w przeszłości było to powodem licznych konfliktów zbrojnych, obecnie stwarza duży potencjał dla rozwoju i promowania współpracy.

Po wstąpieniu do Unii Europejskiej, wschodnia granica Polski stała się jednocześnie wschodnią granicą Unii Europejskiej. Wspólne granice z Rosją, Białorusią i Ukrainą – państwami nienależącymi do UE, wymagały zupełnie innego podejścia do problematyki zarówno bezpieczeństwa jak i współpracy po 1 maja 2004 roku, a zwłaszcza po wejściu Polski do strefy Schengen w 2007 roku.

Podstawowym założeniem polskiej polityki wobec państw Europy Wschodniej jest dążenie do jak najszerszej współpracy z tymi krajami. Służą temu różnego typu instrumenty – od umów bilateralnych, takich jak choćby umowy o małym ruchu granicznym, aż po inicjatywy na forum całej Unii Europejskiej, wśród których najważniejszą jest Partnerstwo Wschodnie: inicjatywa której Polska jest współautorem i której celem jest rozwój współpracy pomiędzy krajami UE a państwami Europy Wschodniej i Kaukazu: Białorusią, Ukrainą, Gruzją, Armenią, Azerbejdżanem i Mołdawią.

Jeśli mowa o stosunkach dwustronnych, to w ostatnich latach najszerszą współpracę – i to na wszystkich szczeblach udało się rozwinąć pomiędzy Polską a Ukrainą. Przyczynia się do tego bliskość geograficzna obu państw, a także wspólna organizacja przez oba państwa Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej EURO2012. Za duży sukces można uznać także normalizację stosunków z Rosją – olbrzymie znaczenie dla postępu tego procesu miały takie wydarzenia jak wspólna chociażby wizyta premierów Putina i Tuska na obchodach rocznicowych w Katyniu. Najbardziej skomplikowane, przede wszystkim ze względu na sytuację mniejszości polskiej i autorytarny system rządów są stosunki z Białorusią.

Polska, jako kraj położony na wschodniej granicy UE ma do odegrania bardzo ważną rolę – promowanie na forum UE współpracy i przyjaznych stosunków z krajami Europy Wschodniej powinno być jednym z najważniejszych zadań polskiej dyplomacji, w myśl stwierdzenia, że granice powinny łączyć a nie dzielić.

http://www.psz.pl/Polska-Rosja-przemiany-w-kierunku-zrozumienia

Nowa atmosfera relacji rosyjsko-polskich, trwająca od kilku lat, pojawiła się dzięki dobrej woli rządzących w Warszawie i w Moskwie. Wciąż lista spornych kwestii w stosunkach dwustronnych jest długa i ogólnie znana. Jednak stanowi konstruktywny punkt wyjściowy do ich rozwiązania. Wysiłki Polsko-rosyjskiej Grupy ds. Trudnych  okazały się efektywne, ponieważ historię powierzono historykom, nie politykom. Jest ona wzorem, by dla wypracowania wspólnego stanowiska poszukiwać formatów dogodnych dla obu stron i adekwatnych do problematyki. Dla budowy dobrosąsiedzkich relacji kluczowe pozostaje umożliwienie wzajemnego poznania się dla zrozumienia specyfiki i motywacji bratniego narodu, choć tak różnego.

http://www.psz.pl/Szczyt-Partnerstwa-Wschodniego-w-Warszawie-przebieg-i-analiza

W Warszawie 29 i 30 września odbył się drugi w historii szczyt Partnerstwa Wschodniego- pierwszy miał miejsce w Pradze w 2009 roku. W założeniu organizatorów tego przedsięwzięcia miało to być jedno z najważniejszych wydarzeń podczas Polskiej Prezydencji mające na celu podsumowanie dwóch lat funkcjonowania Partnerstwa oraz dyskusję o jego najbliższej przyszłości.

http://www.psz.pl/Grzegorz-Kedzia-Lagodne-zejscie-Partnerstwa-Wschodniego

"Obraz Partnerstwa Wschodniego w polskich mediach, to jak usiłuje się przedstawić je opinii publicznej mocno odbiega od rzeczywistości" - rozmowa z dr Przemysławem Żurawskim vel Grajewskim nt. Partnerstwa Wschodniego i jego perspektyw. 

http://www.psz.pl/Stosunki-Polska-Bialorus

W krótkiej historii III RP wyraźnie pogorszenie stosunków dwustronnych Polski i Białorusi nastąpiło po „pomarańczowej rewolucji” na  Ukrainie na przełomie 2004/2005 roku.