25 lipiec 2009

Nie mam wątpliwości, że stanowisko zjednoczonej Europy będzie miało zasadnicze znaczenie. Nie ze względu na realny wpływ Brukseli na wydarzenia w Kiszyniowie, ale na to, że rzutować będzie na całokształt stosunków dwustronnych w ciągu najbliższych kilku lat, bez względu na rezultat wyborów. Ekipa Woronina już nieraz pokazała, że nieco sterowana demokracja to dla niej najwygodniejsza forma ustroju, a lawirowanie między Rosją a EU (z ciągle nierozwiązanym konfliktem w Naddniestrzu w tle) to najlepszy sposób na politykę zagraniczną. Unia musi pokazać, że w obliczu wydarzeń wielkiej wagi w kraju, któremu bezsprzecznie bliżej jest do Europy niż Rosji, potrafi stanąć na wysokości zadania i wykazać się zdecydowaniem w popieraniu proeuropejskich dążeń znacznej części opozycyjnych elit politycznych i społeczeństwa. W przeciwnym razie bardzo prawdopodobny wydaje się scenariusz choćby częściowego zwrotu na wschód, do czego z pewności będzie dążyła Moskwa.

 

Wybory 29 lipca to szansa na nowe otwarcie nie tylko dla samej Mołdawii, ale i dla stosunków na linii Bruksela-Kiszyniów. Ich całokształt może zyskać nową podbudowę, bez względu na faktyczny wynik elekcji. Jedyne, co UE bezwzględnie musi zrobić, to nie przestraszyć się oskarżeń o intrygi płynące z Bukaresztu (który jakoby ciągle ma traktować inkorporację Mołdawii jako imperatyw swej polityki zagranicznej) idziałać z rozwagą, ale sprawnie, bez zawahania.