Jacek Pałasiński: Kaczor po pekińsku

• azja
• pałasiński
• tygrysy

Rosner i wspólnicy, Warszawa 2007

Wyprawa po znanej zazwyczaj tylko z przewodników Azji, przedstawiona przez Jacka Pałasińskiego, uderza swoim realistycznym podejściem do problematyki tego kontynentu. Nie jest to przewodnik, ale próba odpowiedzi na pytanie gdzie za kilka lat znajdzie się i jaką rolę na światowej scenie politycznej zajmie Azja.

Azja widziana oczami autora to przede wszystkim państwa o dużych możliwościach gospodarczych i surowcowych. Jednocześnie dostrzega on, że silnie zakorzeniona tradycja poszanowania władzy jest jednym z plusów, bo zapewnia posłuszeństwo. Mimo to, społeczeństwa państw za znak łaski bożej uważają wielodzietność, która od wielu lat sprawia problem władzom, które nie radzą sobie z okiełzaniem tak licznej ludności, głównie w Chinach i Indiach.

Główną tezę książki jest stwierdzenie, iż niezależnie od narodowości i religii państwa, ich obywatele potrzebują kogoś na kształt żandarma, stojącego na straży światowego porządku. Kolejne rozdziały to poszukiwanie to próba odpowiedzi na pytanie, które państwo regionu azjatyckiego nadaje się najbardziej do roli. Żandarm, który mógłby uchodzić za wzór nie tylko dla Wschodu, ale również dla Zachodu, ale zdaniem autora to ten pierwszy właśnie wschodzi, aby dojść do świetności i osiągnąć pożądane tak przez społeczność międzynarodową trofeum.

Jest to chociażby możliwe poprzez zadania jakie wyznaczają rządy państw w zakresie edukacji przyszłej kadry państwowej. Kształcenie młodych ludzi powinno odbywać się za granicą. Dobitnym ( i niestety nielicznym) przykładem wprowadzanie tej polityki w życie jest emir Maktoum bin Raszid al – Matoum, który chcąc przysłużyć się Dubajowi wysłał za granicę na studia pragnących tego maturzystów.

Znaczne zasoby surowcowe, zmiana w podejściu do zarządzania i nastawienie na rozwój to główne hasła wysuwane przez przywódców państw i podkreślany na każdym kroku pragmatyzm w działaniu mogą w przyszłości znacząco wpłynąć na sukces Azji.

Ale czy tak szybko rozwijająca się gospodarka ma wystarczająco mocne podstawy i czy w pewnym momencie nie nastąpi kryzys tego zawrotnego wzrostu? Czy można traktować go jako jeden z chińskich „wyrobów”, które zdaniem Pałasińskeigo z reguły są tandetne i wątpliwej jakości?

Miejsce, jakie za kila lat zajmie Azja, a w szczególności mocno wychodząca na czoło ChRL tak naprawdę jest trudne do przewidzenia. Myślę że najlepszym sposobem podsumowania będą słowa cytowanego w książce premiera Singapuru Li Guangyao. „W tak zróżnicowanym świcie musimy znaleźć dla siebie jakąś niszę, jakiś zakątek. Jesteśmy niewielcy, ale możemy być użyteczni dla świata. Myślę, że można je odnieść do całego regionu Azji Wschodniej. Gdzie więc za kilka lat znajdzie się Azja?

Jeśli szukasz odpowiedzi na to i podobne pytania, a może wybierasz się na „podbój” „azjatyckich tygrysów” - przeczytaj książkę koniecznie. To nie tylko przemyślenia Jacka Pałasińskiego nad przyszłością wschodu i zachodu, ale także dość zręcznie wplecione w całą treść książki wskazówki dla podróżujących. Daj się ponieść orientalnej opowieści doświadczonego obserwatora świata, podróżnikowi i znawcy zaskakujących niejednokrotnie ciekawostek dalekiego wschodu.

Jacek Pałasiński - polski teatrolog, dziennikarz telewizyjny i radiowy, korespondent. Od 1981 roku mieszkał we Włoszech, od roku w Polsce. Autor tysięcy artykułów, korespondencji oraz książek : „Express Mediterranee, czyli podróż po Morzu Śródziemnym i okolicach”, „Wprost z oblężonej świątyni” oraz „Papież już nie umrze”.