Powołany Traktatem Rzymskim w 1957 roku - organ doradczy reprezentujący pracodawców, związki zawodowe, rolników, konsumentów oraz pozostałe grupy interesu, które razem tworzą "zorganizowane społeczeństwo obywatelskie". Komitet przedstawia ich opinie i broni ich interesów w debatach politycznych z Komisją, Radą i Parlamentem Europejskim. Komitet Ekonomiczno-Społeczny jest organem przedstawicielskim niewybieralnym. Komisja Europejska i Rada są zobowiązane do zasięgnięcia opinii Komitetu przed podjęciem decyzji dotyczących m.in. polityki zatrudnienia, równości kobiet i mężczyzn na rynku pracy, ustawodawstwa społecznego, spraw socjalnych, prawa do osiedlania się, zagadnień oświatowych, ochrony zdrowia, konsumentów, środowiska i rozwoju regionalnego. Komitet Ekonomiczno-Społeczny dzieli się na trzy podstawowe grupy reprezentujące interesy pracodawców, pracobiorców i inne środowiska gospodarczo-społeczne (w tym konsumentów). Ponadto, w ramach Komitetu funkcjonują też grupy branżowe: ekonomiczna, finansowa i walutowa; stosunków zagranicznych; spraw socjalnych, kultury i edukacji; ochrony środowiska; zdrowia i konsumentów; rolnictwa i rybołówstwa; rozwoju regionalnego i planowania przestrzennego; przemysłu, handlu, rzemiosła i usług; transportu, energii i badań jądrowych. EKES liczy 344 członków. Członkowie Komitetu są nominowani przez rządy państw Unii, jednak w ramach Komitetu są całkowicie niezależni politycznie. Powoływani są na odnawialną kadencję trwającą cztery lata. Miejsca w Komitecie rozdzielone są na kraje w następujący sposób: -Francja, Niemcy, Wielka Brytania i Włochy po 24; - Hiszpania i Polska po 21; - Rumunia 15; Belgia,Bułgaria,Czechy, Grecja i Węgry, Austria, Niderlandy, Portugalia i Szwecja po 12; -Dania, Finlandia, Irlandia, Litwa i Słowacja: po 9; -Estonia, Łotwa i Słowenia po 7; -Cypr i Luksemburg po 6 -Malta:5 OGÓŁEM - 344. Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny doradza Radzie, Komisji i Parlamentowi Europejskiemu - na ich wniosek lub z własnej inicjatywy; zachęca społeczeństwo obywatelskie do większego zaangażowania w kształtowanie polityki UE, wspiera rolę społeczeństwa obywatelskiego w krajach poza Unią i pomaga w tworzeniu w nich struktur doradczych.