Indeks giełdowy zawierający akcje 500 największych firm, w większości amerykańskich, notowanych na giełdach New York Stock Exchange i Nasdaq. Indeks został utworzony przez firmę Standard & Poors, będącą oddziałem The McGraw-Hill Companies, Inc. Zaraz po Dow Jones Industrial Average, S&P 500 jest najbardziej znaczącym amerykańskim indeksem giełdowym. Uważa się go także za wyznacznik kondycji amerykańskiej gospodarki. Wiele funduszy inwestycyjnych śledzi wyniki indeksu, utrzymując, w odpowiednich proporcjach, taki sam portfel akcji, jakie wchodzą w skład S&P 500. Stąd też akcje każdej firmy trafiającej na indeks znacznie zyskują na wartości.

Procedura polegająca na dzieleniu rynku na poszczególne grupy konsumentów, w celu poznania ich potrzeb oraz pozycjonowania produktu. Każdą z grup konsumentów wyróżniają cechy, których zidentyfikowanie pozwala tak przygotować produkt przed jego wejściem na rynek, aby zwiększyć konkurencyjność sprzedającego. Segmentacji dokonuje się ze względu na rosnącą liczbę konsumentów, większą ilość środków finansowych przeznaczanych na zakupy oraz specyficznych preferencji każdego z kupujących

Średnie ruchome wykorzystywane są do wyznaczania trendu cenowego przy pomocy analizy komputerowej. Prosta średnia ruchoma powstaje przez podzielenie zszumowanych cen zamknięcia z danego okresu czasu (zwykle wyrażonego w dniach) przez ich liczbę. W każdym kolejnym okresie pomija się najstarszą cenę w serii i dodaje się najnowszą cenę zamknięcia. Krótsze okresy wykorzystywane są do obliczania dziennych wahań i określania najbardziej odpowiedniego momentu do wejścia na rynek, natomiast dłuższe wyznaczają trend długookresowy.

Powołany przez EWG na konferencji w Lome w 1975r. system rekompensujący straty grupie krajów rozwijających się Afryki, Pacyfiku i Karaibów. Kraje z tej grupy eksportujące artykuły rolne do UE, mogą zwrócić się do Komisji Europejskiej o refinansowanie strat wynikłych ze spadku cen eksportowanych surowców. Straty te muszą stanowić minimum 7,5 proc. całego eksportu danego kraju, a spadek cen musi wynosić przynajmniej 6,5proc. w stosunku do średniej z ostatnich czterech lat.

Stopa depozytowa wyznacza oprocentowanie jednodniowych depozytów składanych przez banki komercyjne w banku centralnym. Stopa depozytowa wyznacza najniższe możliwe oprocentowanie na rynku, poziom najwyższy określa stopa lombardowa. W Polsce stopa depozytowa Narodowego Banku Polskiego ustalana jest od 1 grudnia 2001 roku. O wysokości stopy depozytowej decyduje Rada Polityki Pieniężnej.

Określa cenę, po której bank centralny udziela bankom komercyjnym pożyczek pod zastaw papierów wartościowych. Kwota kredytu nie może przekroczyć równowartości 80% papierów wartościowych obciążonych zastawem. W Polsce stopę kredytu lombardowego określa Rada Polityki Pieniężnej.

Stopa overnight jest to stopa procentowa, po której banki pożyczają na czas jednej nocy natychmiastowo dostępne fundusze innym bankom. W państwach, w których istnieją banki centralne stopa overnight może służyć jako skuteczna metoda dostępu banków komercyjnych do krótkookresowego finansowania z depozytów banku centralnego. Gdy na stopę overnight wpływa bank centralny jest ona dobrym prognostykiem ruchów krótkookresowych stóp procentowych.

Stopa redyskontowa określa cenę, po której bank centralny kupuje od banków komercyjnych weksle. Banki komercyjne kupują weksle, stosując określone dyskonto (na przykład, dyskonto 5 proc. oznacza, że za nominał 100 zł bank wypłaci 95 zł). Następnie banki komercyjne sprzedają skupione weksle bankowi centralnemu, który stosuje dyskonto określone właśnie wysokością stopy redyskontowej. Stopa redyskontowa wpływa na podaż pieniądza; jej podwyższenie zmniejsza kreację pieniądza, a jej obniżenie zwiększa kreację pieniądza w gospodarce. W Polsce o wysokości stopy redyskontowej decyduje Rada Polityki Pieniężnej.

Określa minimalną cenę, po jakiej bank centralny kupuje bądź sprzedaje krótkoterminowe papiery wartościowe na rynku międzybankowym, w celu przywrócenia równowagi. Jest ustalana przez właściwe władze monetarne  w Polsce przez Radę Polityki Pieniężnej.

Stopa rezerw obowiązkowych określa minimalną relację rezerw gotówkowych do wkładów. Banki komercyjne są zobowiązane wpłacić do banku centralnego rezerwy gotówkowe w celu zabezpieczenia ich wypłacalności (banków komercyjnych). Stopa rezerw obowiązkowych może być naliczana od wkładów złotowych płatnych na żądanie, od wkładów złotowych - terminowych, wkładów w walutach obcych płatnych na żądanie i od wkładów terminowych w walutach obcych. Przykładowo, jeżeli stopa rezerw obowiązkowych wynosi 5 proc., bank komercyjny jest zobowiązany z każdych 100 zł zdeponowanych w banku przekazać na depozyt w banku centralnym 5 zł. Bank centralny może w ten sposób wpływać na podaż pieniądza poprzez podwyższenie stopy rezerw, co spowoduje zmniejszenie podaży pieniądza lub zmniejszenie stopy rezerw, co zwiększy podaż pieniądza. W Polsce wysokość stopy rezerwy obowiązkowej ustala Rada Polityki Pieniężnej.

Ang. rate of return, ROR, lub return on investment, ROI  wskaźnik określający stosunek uzyskanego na danej inwestycji zysku lub straty do ilości pieniędzy zainwestowanych (zaangażowanego kapitału). ROI jest zwrotem z przeszłej albo obecnej inwestycji, lub też szacowanym zwrotem z przyszłej inwestycji. ROI nie wskazuje na czas trwania inwestycji, zazwyczaj jednak przedstawia się ją w postaci rocznej stopy zwrotu. Zwykle jest wyrażana w postaci procentowej.

(jednostka zależna, filia)  spółka, w której co najmniej 50 procent udziałów posiada inna firma, zwykle nazywana spółką macierzystą. W przypadku filii zagranicznej, nadrzędna firma musi przestrzegać prawa obowiązującego w kraju, gdzie zarejestrowana jest filia, bez względu na to czy prowadzi księgowość spółki zależnej, czy też nie

System stabilizacji cen adresowany do krajów Azji, Karaibów i Pacyfiku eksportujących surowce mineralne.

W systemie notowań ciągłych transakcje zawierane są na bieżąco poprzez kojarzenie napływających do systemu zleceń kupna i sprzedaży. W ramach notowań ciągłych dokonuje się wymiany papierów wartościowych spółek o największej płynności. System ten odwzorowuje reakcje rynku na zmiany popytu i podaży oraz na istotne wiadomości dotyczące gospodarki i poszczególnych przedsiębiorstw.

System notowań jednolitych opiera się na procedurze fixingu, tj. wyznaczania ceny papieru wartościowego na podstawie zleceń złożonych przed rozpoczęciem notowania. Zatem pierwszym etapem sesji w systemie notowań jednolitych jest faza przed otwarciem, podczas której do systemu napływają zlecenia kupna i sprzedaży, lecz nie zawiera się żadnych transakcji. Na tym etapie publikowany jest teoretyczny kurs otwarcia papieru wartościowego (TKO). W fazie drugiej (faza interwencji) animatorzy rynku wprowadzają lub modyfikują zlecenia, a następnie wyznaczany jest kurs jednolity, będący ostatnim teoretycznym kursem z poprzedniej fazy. Jest to jednocześnie kurs, według którego zawierane będą transakcje. Po ogłoszeniu kursu jednolitego rozpoczyna się składanie dodatkowych zleceń kupna i sprzedaży (faza dogrywki). Zlecenia realizowane są następnie przy zachowaniu priorytetu ceny i zasady minimalizacji liczby transakcji.